ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ πληγώνουμε διαρκώς την Παναγιά με τα καμώματά μας. Η μεσίτρια του κόσμου αποστρέφει το πρόσωπό Της από μας. Έως πότε θα μας κοιτάζει και θα μας προσέχει , ενώ εμείς χαζεύουμε άλλα πρόσωπα και πράγματα; Τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει, θλιβερά και δυσάρεστα˙ πριν από μερικά χρόνια στο περιβόλι Της, στο Άγιον Όρος μεγάλη πυρκαγιά κατέτρωγε τα πάντα κατά το Δεκαπενταύγουστο. Οι λιτανείες, αντί να σβήνουν τη φωτιά, δυνάμωναν τους ανέμους.
Πιο πρόσφατα, πριν από δύο χρόνια περίπου, ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν εκκλησιαστικοί άνδρες, κατέπεσε λίγο έξω από τον Άθωνα, στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Ένα χρόνο αργότερα, την παραμονή της Κοιμήσεώς Της, αεροπλάνο συνετρίβη στο νομό Αττικής με 121 επιβάτες νεκρούς˙ ανάμεσά τους , σαράντα παιδιά. Η Παναγία μας υποφέρει με τα άτακτα παιδιά Της. Στις γιορτές Της, αντί να μοιράζει «γλυκά», παρακολουθεί με πόνο το ξετύλιγμα των συμφορών.
Αλήθεια, ποιος θα ατενίσει τη μορφή Της στο τέμπλο της Εκκλησίας και δεν θα ελεγχθεί; Σκεπασμένη με το μαφόριό Της, μόνο το ιλαρό Της πρόσωπο διακρίνεται. Πού είναι σήμερα οι γυναίκες του έθνους μας; Αλήθεια πώς μπορούν και στέκονται αντίκρυ Της με τέτοια ξετσιπωσιά;
Από γενιά σε γενιά πέφτει ξήλωμα. Η γυμνότητα έφτασε στο απροχώρητο. Τα πετάξαμε όλα στα σκουπίδια˙ αρχές, αρετές, σεβασμό, ήθη κι έθιμα, παραδόσεις και ..ρουχισμό. Γίναμε «προκλητικοί» για να αμαρτάνουν οι άνθρωποι κι όχι για να μας αγαπήσει ο Θεός. Το δεντράκι της ψυχής μας έχασε φυλλώματα και καρπούς, ξεράθηκε. Πατωθήκαμε με κρέμες, μπογιές, βαφές, μάσκες. Γίναμε μασκαράδες.
Κάποτε, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μιλούσε στο σκλαβωμένο έθνος μας, σε χωριό των Αγράφων. Κάποια στιγμή άπλωσε το μαντήλι του στο κεφαλάκι ενός μικρού κοριτσιού. Όλοι απόρησαν. Στο τέλος του κηρύγματος τους είπε: «Παιδιά μου, θα ‘ρθει η εποχή που όχι μόνο τα κοριτσάκια, αλλά και οι γριές θα κυκλοφορούν χωρίς μαντήλι. Θα ξετσιπωθούν ( σημ. τσίπα: μαντήλι) . Οι γυναίκες θα γίνουν όργανα του πειρασμού». Πόσο δίκιο είχε ο άγιος! Αν οι ηρωίδες γιαγιάδες μας βγουν από τους τάφους, θα φρίξουν με τα ταλαίπωρα εγγόνια τους˙ θα κρύψουν τα πρόσωπά τους από ντροπή.
Ποια γυναίκα σήμερα ζει στα «Άγια των Αγίων» του σπιτιού της μέχρι να ενηλικιωθεί , όπως η Παναγία μας; Ποια μητέρα σήμερα έχει το νου της στον Θεό, κρατώντας στην αγκαλιά το παιδί της, όπως η Παναγία μας; Ποια γυναίκα σήμερα ντύνεται με σεμνότητα, όπως η Παναγία μας, που μόνο το χαριτωμένο πρόσωπό Της ξεχωρίζει στις εικόνες Της; Ποια γυναίκα σήμερα βαστάζει σιωπηλά τον πόνο της στις αδικίες που κάνουν στο παιδί της, όπως η Παναγία μας, η Οποία αδιαμαρτύρητα συνέπασχε κάτω από το σταυρό του παιδιού Της; Ποια μητέρα σήμερα παρακαλεί τον Θεό όχι μόνο για τα παιδιά της, αλλά για όλα τα σταυρωμένα παιδιά του κόσμου, όπως η Παναγία, η μεσίτρια όλων μας;
Παναγιά μας, μην μας παίρνεις στα σοβαρά . Δώσε μηνύματα μετανοίας στα παιδιά Σου. Κάποτε μάλωσες τον άγιο Σιλουανό που ως νέος δεν ζούσε φρόνιμα . Η φωνή Σου εγχαράχτηκε βαθιά στην ψυχή του˙ ήταν γλυκιά και επιβλητική- τη θυμόταν μέχρι το θάνατό του. Κι όταν ο άγιος Αντρέας ο σαλός είδε εκείνο το φοβερό όραμα, να σκεπάζεις το εκκλησίασμα με το μαφόριό Σου, έδωσες ένα μεγάλο μήνυμα: πως με τη Σκέπη Σου θα σώζεις ό,τι σώζεται από την ολική καταστροφή.
Υπάρχει ελπίδα. Κάποιος συμπατριώτης στη βόρεια Ελλάδα είχε δει να διασχίζει τη γέφυρα ένα παιδάκι που το κράταγε μία μαυροφορεμένη γυναίκα. Κατευθυνόταν προς την εκκλησία. Ο κύριος αυτός ακολούθησε την γυναίκα στο εκκλησάκι. Όταν μπήκε μέσα, η γυναίκα και το παιδί είχαν εξαφανιστεί . Τότε επικοινώνησε με τον ηγούμενο της Ι.Μ. Βατοπαιδίου π. Εφραίμ, και του εξιστόρησε το γεγονός. Όταν επισκέφτηκε το μοναστήρι, αναγνώρισε το κοριτσάκι σε κάποια φωτογραφία της μονής. Οι πατέρες από καιρό διάβαζαν σαρανταλείτουργο για την ψυχή αυτού του παιδιού που είχε πεθάνει από καρκίνο. Η Παναγία το είχε πάρει στο ουράνιο σπίτι Της.
Κατά την τελική Κρίση θα συναχθούμε όλες οι φυλές της γης. Πώς θα σταθούμε απέναντι στην Παναγία μας εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί; Αλήθεια, ποια γυναίκα συγγενεύει περισσότερο με την Παναγία μας; Η ταπεινή μουσουλμάνα με τη μαντίλα, τα πολλά παιδιά και τον άντρα- που μπορεί να μοιράζονται άλλες τρεις- ή η φλύαρη Ελληνίδα Ορθόδοξη με τις εκτρώσεις, τις πολλαπλές σχέσεις και την ξετσιπωσιά της; Να γιατί η Παναγία τελεί μεγάλα και συγκλονιστικά θαύματα και στον μουσουλμανικό κόσμο.
Στις μέρες μας η Παναγία η Σεϊδανάγια ( Δέσποινα- Κυρία), που τιμάται στη Συρία, ανέστησε Σαουδάραβα μουσουλμάνο, του οποίου η γυναίκα είχε αποκτήσει παιδί με θαύμα Της. Αδελφοί μου, θα ζήσουμε αρκετές εκπλήξεις στον ουρανό. Γνώρισα Βεδουίνες γυναίκες που έκρυβαν τα πρόσωπά τους με το μαντήλι για να μην τις βλέπουμε ˙ που δεν ήθελαν να βγάλουν φωτογραφία˙ που τα σπίτια τους στην έρημο του όρους Σινά ήταν χωρίς σκεπή˙ που είχαν πολλά παιδάκια, τα οποία δούλευαν ˙ που, όταν μιλούσαμε με τους άντρες τους, αυτές κρύβονταν σε μία ακρούλα. Πώς θα τις κοιτάξουν οι δικές μας Ελληνίδες, οι μαθήτριες του Σταυρωμένου μας Χριστού;
Από το βιβλίο: “Πληγωμένες Σχέσεις
Ένθεες Συνθέσεις”
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2011
ΕΚΔΟΣΗ Β΄ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2012/10/blog-post_12.html
Πιο πρόσφατα, πριν από δύο χρόνια περίπου, ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν εκκλησιαστικοί άνδρες, κατέπεσε λίγο έξω από τον Άθωνα, στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Ένα χρόνο αργότερα, την παραμονή της Κοιμήσεώς Της, αεροπλάνο συνετρίβη στο νομό Αττικής με 121 επιβάτες νεκρούς˙ ανάμεσά τους , σαράντα παιδιά. Η Παναγία μας υποφέρει με τα άτακτα παιδιά Της. Στις γιορτές Της, αντί να μοιράζει «γλυκά», παρακολουθεί με πόνο το ξετύλιγμα των συμφορών.
Αλήθεια, ποιος θα ατενίσει τη μορφή Της στο τέμπλο της Εκκλησίας και δεν θα ελεγχθεί; Σκεπασμένη με το μαφόριό Της, μόνο το ιλαρό Της πρόσωπο διακρίνεται. Πού είναι σήμερα οι γυναίκες του έθνους μας; Αλήθεια πώς μπορούν και στέκονται αντίκρυ Της με τέτοια ξετσιπωσιά;
Από γενιά σε γενιά πέφτει ξήλωμα. Η γυμνότητα έφτασε στο απροχώρητο. Τα πετάξαμε όλα στα σκουπίδια˙ αρχές, αρετές, σεβασμό, ήθη κι έθιμα, παραδόσεις και ..ρουχισμό. Γίναμε «προκλητικοί» για να αμαρτάνουν οι άνθρωποι κι όχι για να μας αγαπήσει ο Θεός. Το δεντράκι της ψυχής μας έχασε φυλλώματα και καρπούς, ξεράθηκε. Πατωθήκαμε με κρέμες, μπογιές, βαφές, μάσκες. Γίναμε μασκαράδες.
Κάποτε, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μιλούσε στο σκλαβωμένο έθνος μας, σε χωριό των Αγράφων. Κάποια στιγμή άπλωσε το μαντήλι του στο κεφαλάκι ενός μικρού κοριτσιού. Όλοι απόρησαν. Στο τέλος του κηρύγματος τους είπε: «Παιδιά μου, θα ‘ρθει η εποχή που όχι μόνο τα κοριτσάκια, αλλά και οι γριές θα κυκλοφορούν χωρίς μαντήλι. Θα ξετσιπωθούν ( σημ. τσίπα: μαντήλι) . Οι γυναίκες θα γίνουν όργανα του πειρασμού». Πόσο δίκιο είχε ο άγιος! Αν οι ηρωίδες γιαγιάδες μας βγουν από τους τάφους, θα φρίξουν με τα ταλαίπωρα εγγόνια τους˙ θα κρύψουν τα πρόσωπά τους από ντροπή.
Ποια γυναίκα σήμερα ζει στα «Άγια των Αγίων» του σπιτιού της μέχρι να ενηλικιωθεί , όπως η Παναγία μας; Ποια μητέρα σήμερα έχει το νου της στον Θεό, κρατώντας στην αγκαλιά το παιδί της, όπως η Παναγία μας; Ποια γυναίκα σήμερα ντύνεται με σεμνότητα, όπως η Παναγία μας, που μόνο το χαριτωμένο πρόσωπό Της ξεχωρίζει στις εικόνες Της; Ποια γυναίκα σήμερα βαστάζει σιωπηλά τον πόνο της στις αδικίες που κάνουν στο παιδί της, όπως η Παναγία μας, η Οποία αδιαμαρτύρητα συνέπασχε κάτω από το σταυρό του παιδιού Της; Ποια μητέρα σήμερα παρακαλεί τον Θεό όχι μόνο για τα παιδιά της, αλλά για όλα τα σταυρωμένα παιδιά του κόσμου, όπως η Παναγία, η μεσίτρια όλων μας;
Παναγιά μας, μην μας παίρνεις στα σοβαρά . Δώσε μηνύματα μετανοίας στα παιδιά Σου. Κάποτε μάλωσες τον άγιο Σιλουανό που ως νέος δεν ζούσε φρόνιμα . Η φωνή Σου εγχαράχτηκε βαθιά στην ψυχή του˙ ήταν γλυκιά και επιβλητική- τη θυμόταν μέχρι το θάνατό του. Κι όταν ο άγιος Αντρέας ο σαλός είδε εκείνο το φοβερό όραμα, να σκεπάζεις το εκκλησίασμα με το μαφόριό Σου, έδωσες ένα μεγάλο μήνυμα: πως με τη Σκέπη Σου θα σώζεις ό,τι σώζεται από την ολική καταστροφή.
Υπάρχει ελπίδα. Κάποιος συμπατριώτης στη βόρεια Ελλάδα είχε δει να διασχίζει τη γέφυρα ένα παιδάκι που το κράταγε μία μαυροφορεμένη γυναίκα. Κατευθυνόταν προς την εκκλησία. Ο κύριος αυτός ακολούθησε την γυναίκα στο εκκλησάκι. Όταν μπήκε μέσα, η γυναίκα και το παιδί είχαν εξαφανιστεί . Τότε επικοινώνησε με τον ηγούμενο της Ι.Μ. Βατοπαιδίου π. Εφραίμ, και του εξιστόρησε το γεγονός. Όταν επισκέφτηκε το μοναστήρι, αναγνώρισε το κοριτσάκι σε κάποια φωτογραφία της μονής. Οι πατέρες από καιρό διάβαζαν σαρανταλείτουργο για την ψυχή αυτού του παιδιού που είχε πεθάνει από καρκίνο. Η Παναγία το είχε πάρει στο ουράνιο σπίτι Της.
Κατά την τελική Κρίση θα συναχθούμε όλες οι φυλές της γης. Πώς θα σταθούμε απέναντι στην Παναγία μας εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί; Αλήθεια, ποια γυναίκα συγγενεύει περισσότερο με την Παναγία μας; Η ταπεινή μουσουλμάνα με τη μαντίλα, τα πολλά παιδιά και τον άντρα- που μπορεί να μοιράζονται άλλες τρεις- ή η φλύαρη Ελληνίδα Ορθόδοξη με τις εκτρώσεις, τις πολλαπλές σχέσεις και την ξετσιπωσιά της; Να γιατί η Παναγία τελεί μεγάλα και συγκλονιστικά θαύματα και στον μουσουλμανικό κόσμο.
Στις μέρες μας η Παναγία η Σεϊδανάγια ( Δέσποινα- Κυρία), που τιμάται στη Συρία, ανέστησε Σαουδάραβα μουσουλμάνο, του οποίου η γυναίκα είχε αποκτήσει παιδί με θαύμα Της. Αδελφοί μου, θα ζήσουμε αρκετές εκπλήξεις στον ουρανό. Γνώρισα Βεδουίνες γυναίκες που έκρυβαν τα πρόσωπά τους με το μαντήλι για να μην τις βλέπουμε ˙ που δεν ήθελαν να βγάλουν φωτογραφία˙ που τα σπίτια τους στην έρημο του όρους Σινά ήταν χωρίς σκεπή˙ που είχαν πολλά παιδάκια, τα οποία δούλευαν ˙ που, όταν μιλούσαμε με τους άντρες τους, αυτές κρύβονταν σε μία ακρούλα. Πώς θα τις κοιτάξουν οι δικές μας Ελληνίδες, οι μαθήτριες του Σταυρωμένου μας Χριστού;
Από το βιβλίο: “Πληγωμένες Σχέσεις
Ένθεες Συνθέσεις”
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2011
ΕΚΔΟΣΗ Β΄ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2012/10/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου