Λόγια χαριτωμένα και συνετά

Τα λόγια μας να είναι χαριτωμένα, γεμάτα χάρη και γλυκύτητα. Να προξενούν πνευματική ευχαρίστηση αλλά και ταυτόχρονα να προφυλάσσουν από κάθε αφορμή για αμαρτία. Δεν είναι ανάγκη να είναι ελεγκτικά, ούτε να δημιουργούν φόβο. Να δημιουργούν πνευματική ικανοποίηση σ' όσους τα ακούνε και να βοηθάνε σε σταθερότερες αποφάσεις και αγιότερη ζωή.

Χαριτωμένα είναι τα λόγια που παρηγορούν τους θλιμμένους, είναι τα ήρεμα λόγια που μεταφέρουν και εξηγούν τα θεόπνευστα λόγια του Ευαγγελίου στους συνανθρώπους που βρίσκονται στην άγνοια, τα λόγια που παρακινούν ταπεινά στη μετάνοια, που βοηθούν στη συμφιλίωση, τα λόγια που συντελούν στην πρόληψη διαζυγίων.

Αν ο νους έχει περιεχόμενο καθαρό και άγιο, αν η καρδιά νιώθει συναισθήματα αγάπης, καλοσύνης, συγχωρητικότητας, ανάλογα θα είναι και τα λόγια.Γι' αυτό χρειάζεται ν' αποκτήσουμε καθαρό ψυχικό περιεχόμενο διότι η γλώσσα εκφράζει το θησαυρό που έχουμε μέσα μας.

Τα λόγια δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ γλυκά ούτε πολύ αυστηρά. Η γλυκύτητα θα κάνει τα λόγια αποδεκτά ενώ η αυστηρότητα θα βοηθά να λαμβάνονται σοβαρά υπ' όψιν και να μη περιφρονούνται.

Τα λόγια μας να είναι συνετά. Να γνωρίζουμε πότε, πώς να μιλάμε στον καθένα ανάλογα με το χαρακτήρα του και τι να λέμε σε κάθε περίπτωση.

Ο άνθρωπος της χάριτος λέει λόγια χαριτωμένα, ευχάριστα, οικοδομητικά, με σοβαρότητα, φρόνηση και σύνεση και μεταδίδει τη χάρη σ' αυτούς που τον ακούνε.

Ας ζητάμε από τον Κύριο να μας δώσει τη χάρη του και ας αγωνιζόμαστε με τη βοήθεια του Πνευματικού μας και με την ενίσχυση της Θείας Κοινωνίας να μιλάμε όταν πρέπει και να λέμε στον καθένα αυτά που πρέπει ταπεινά, ήρεμα, χαριτωμένα, συνετά

Ο μυστηριακός χαρακτήρας της Εκκλησίας

Όταν λέμε ότι ο χαρακτήρας της Εκκλησίας μας και της Θείας Λειτουργίας είναι μυστηριακός εννοούμε ότι η Θεία Χάρις μέσα από τα μυστήρια θεοποιεί το χριστιανό, τον χαριτώνει, τον ελευθερώνει από τα πάθη και τις αδυναμίες. Ο σκοπός της Θείας Λατρείας είναι να ανυψώσει και να μεταμορφώσει την ανθρώπινη φύση μας. Όταν μεταμορφωθούμε εμείς, θ' αποκτήσουμε μέσα μας δυνάμεις ειρηνικές, αγιαστικές και δι' αυτών θα επιδράσουμε ευεργετικά στα παιδιά μας, στους οικείους μας, στο σύντροφό μας, στους γονείς μας, στα αδέλφια μας, στο λαό του Θεού.

Εμπειρίες κατά τη Θεία Λειτουργία του Πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

Η καθαρότητα του νου

Η φαντασία είναι επικίνδυνη περιοχή για τα πνευματικά θέματα γιατί χρησιμοποείται από το διάβολο. Επειδή ο διάβολος μέσω της φαντασίας προσπαθεί να επηρεάσει τον ανθρώπινο νου και οι δαίμονες κάνουν την ψυχή να έχει αισχρούς, πονηρούς, βλάσφημους λογισμούς και όλα τα ακάθαρτα ψυχικά και σωματικά πάθη γι' αυτό πρέπει να μην πιστεύουμε στα όνειρα και να προσπαθούμε να καθαρίσουμε το νου από κάθε εμπαθή φαντασία για να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από τις πλάνες και τα πάθη, ν' αποφύγουμε τις παγίδες του διαβόλου, να ενωθούμε με το Θεό και να επιτύχουμε το θείο φωτισμό και την αλήθεια.

(Διονύσιος Φαρασιώτης: "Οι γκουρού ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος")

Η φαντασία κατά τους Νεοεποχίτες και κατά την ορθόδοξη ασκητική

Ο Αδάμ εκτίσθη από τον Θεόν χωρίς φαντασίαν. Ο διάβολος καθώς αυτός έπεσεν από την φαντασίαν έτσι έκανε και τον Αδάμ να σχηματίσει τον νουν του με την ισοθεΐαν και να πέσει από την ιδίαν φαντασίαν αυτήν. Έτσι εκριμνίσθη εις την αισθητικήν, πολυσχημάτιστον φαντασίαν ταύτην και των ζώων κατάστασιν. Εγέμισε την ηθικήν φιλοσοφίαν από διαφόρους απάτας. (Αόρατος πόλεμος του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

Ενώ οι χριστιανοί αποφεύγουν τις φαντασίες κατά τη διάρκεια της προσευχής αντίθετα όλοι οι γκουρού και οι Νεοεποχίτες την καλλιεργούν και την αναπτύσσουν με τα διάφορα είδη διαλογισμού. Τη θεωρούν τρόπο για να πλησιάσουν το Θεό. Στις μέρες μας ζούμε μια εξάπλωση των Νεοεποχικών οργανώσεων που καλλιεργούν τη φαντασία στα μυαλά των οπαδών τους. Αυτό το πρόσφορο έδαφος θα αξιοποιήσει και ο Αντίχριστος για να κάνει τα διάφορα ψευτοθαύματά του δια της φαντασίας που θα γίνονται με την ενέργεια του Διαβόλου.

Η ορθόδοξη ασκητική απορρίπτει τη φαντασία. Θεωρεί τη φαντασία ως μια επικίνδυνη περιοχή που χρησιμοποιείται από το Διάβολο. Μέσω αυτής ο διάβολος προσπαθεί να επηρεάσει τον ανθρώπινο νου. Η ενέργεια της Χάριτος του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος γίνεται αντιληπτή σε πλήρη συνείδηση και έξω από το χώρο της φαντασίας. (Διονύσιος Φαρασιώτης: «Οι γκουρού ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος»)