Κρύβουν τη θεραπεία του κορονοϊού για να προωθούν μάσκες και εμβόλια

 https://www.brighteon.com/de88b0c7-9c6c-4e6e-bda9-24b7d162ce18

Το σχέδιο κατάργησης των ελευθεριών μας και των δικαιωμάτων μας

Είναι ολοφάνερο ότι σχεδιάζουν την κατάργηση των ελευθεριών μας γιατί πίσω από όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα κρύβεται ο διάβολος που τρέφεται από τους φόβους μας, χαίρεται να μας στερεί την ελευθερία μας και να μας βλέπει σκλαβωμένους στα πάθη μας, στην κατάθλιψη, στο άγχος, στο φόβο του θανάτου και της αρρώστιας, στην απελπισία. Θέλει να μας καταστρέψει γι' αυτό  συκοφαντεί το Θεό και την εκκλησία Του για να μας απομακρύνει από το Σωτήρα μας και να μας οδηγήσει στην πλάνη, την αίρεση, στην σκλαβιά και στον αιώνιο θάνατο.

Μάλλον του δώσαμε πολλή τροφή  και δικαιώματα με τις αμαρτίες και τα πάθη μας και του επέτρεψε ο Θεός να φέρει την επιδημία και την στέρηση των ελευθεριών μας μήπως ξυπνήσουμε από τον ύπνο της αμαρτίας και μετανοήσουμε.

Δεν μου φαίνεται καθόλου σωστό αυτό που κάνουν απέναντι στους ορθόδοξους χριστιανούς που έχουν δει τόσα θαύματα στη ζωή τους από το θαυματουργό σταυρό του Χριστού, από τις θαυματουργές εικόνες που μυροβλίζουν, από τα θαυματουργά λείψανα των Αγίων που ευωδιάζουν, από τη Θεία Κοινωνία που θεραπεύει την ψυχή και το σώμα από ψυχικές και σωματικές αρρώστειες, όταν απελπισμένοι οι χριστιανοί από τους επιστήμονες γιατρούς καταφεύγουν με πίστη στο Χριστό, στην Παναγία, στους Αγίους, στις εκκλησίες, στα Μοναστήρια και βλέπουν ολοφάνερα τα θαύματα στη ζωή τους.

Γιατί ο ορθόδοξος χριστιανός να μην μπορεί να πάει την Κυριακή στην εκκλησία να κοινωνήσει;
Ενώ μπορεί να πάει στο γιατρό, στο φαρμακείο, στο σούπερ μάρκετ  με αυστηρά μέτρα προστασίας.

Στην εκκλησία  δεν μπορούμε να έχουμε αυστηρά μέτρα προστασίας με απόσταση ο ένας από τον άλλο, όταν παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία  και στη σειρά, όταν θα πάμε να κοινωνήσουμε;

Είναι τόσο δύσκολο και τόσο επικίνδυνο να τηρούνται αποστάσεις ασφαλείας και στην εκκλησία ώστε οι πιστοί να μη στερούνται τη Θεία Λειτουργία και τη Θεία Κοινωνία;

Όχι. Δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε επικίνδυνο.

Πώς να το χαρακτηρίσω αυτό τώρα; Δε βρίσκω τα κατάλληλα λόγια.

Μήπως είναι αποτέλεσμα της απιστίας μας, σχέδιο απομάκρυσης των πιστών από την εκκλησία και τη σωτηρία της ψυχής τους, πόλεμος με μανία του διαβόλου εναντίον των πιστών να τους στερήσει το φάρμακο της ψυχής τους και τους σώματος;

Δε σκεφτόμαστε πόσο στενοχωρούμε το Χριστό με αυτά που κάνουμε εμείς οι αχάριστοι Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί μετά από τόσα θαύματα που έχουν κάνει  για μας και την πατρίδα μας  ο Χριστός μας, η Παναγία μας, οι Άγιοι μας;

Άραγε πόσο θα χαίρεται τώρα ο διάβολος που πέτυχε οι χριστιανοί να μην πηγαίνουν στην εκκλησία και να μην κοινωνάνε;

Πότε ξανάγινε αυτό στην ορθόδοξη Ελλάδα με τόσους λίγους θανάτους από επιδημία;

Λυπάμαι πάρα πολύ για την απιστία μας και την αμετανοησία μας.

Επίσης θέλω να πω ότι θα μπορούσαν την επιδημία να τη σταματήσουν από την αρχή.
Οι θάνατοι από την επιδημία είναι λίγοι σε σχέση με τον πληθυσμό και σε σχέση με άλλες αιτίες θανάτων και ασθενειών ώστε είναι υπερβολικά τα τόσα αυστηρά μέτρα.

Αλλά είναι σχέδιο να εξαπλωθεί και τα μέτρα να είναι σκόπιμα αυστηρά γιατί όταν μετά θα περάσει, το σχέδιό τους θα είναι η στέρηση των ελευθεριών μας, η κατάργηση του χρήματος, η παγκόσμια διακυβέρνηση, η μείωση του πληθυσμού, το ανακάτεμα των λαών για να μην υπάρχουν έθνη, να μην πιστεύουν στον αληθινό Θεό αλλά στον Αντίχριστο και στο διάβολο που επιθυμεί να τον λατρεύουν σαν Θεό και να τον προσκυνούν.

Και ανησυχώ γιατί αν δεν μετανοήσουμε και δεν αντιδράσουμε στην αμαρτία και στα παράλογα που μας λένε και που σχεδιάζουν και μας επιβάλλουν σύντομα έρχεται και η παγκόσμια διακυβέρνηση και ο Αντίχριστος ο οποίος θα έρθει σαν σωτήρας για να σώσει την ανθρωπότητα από τα παγκόσμια προβλήματα. Και δυστυχώς οι άνθρωποι θα τον ζητήσουν και θα τον αποδεχθούν για να τους σώσει γιατί θα έχουν χάσει από πριν την πίστη τους στο Χριστό. Θα πλανηθούν ακόμα και οι χριστιανοί που ανακατεύουν την ορθόδοξη πίστη με ανατολικές θρησκείες, με εκκοσμίκευση, με τον οικουμενισμό και με πολλές άλλες πλάνες γιατί έτσι χάνουν τη χάρη και τη φώτιση του Θεού και δε βλέπουν καθαρά.

Ποιος άραγε θα μείνει πιστός, αγνός και καθαρός  μέχρι το τέλος των δοκιμασιών;

Το σοβαρό θέμα που πρέπει να μας απασχολεί είναι όχι πώς θα γλιτώσουμε το σώμα από την επιδημία αλλά πώς θα σώσουμε την ψυχή μας από τον αιώνιο θάνατο. Γιατί ο Χριστός ξέρει πότε είναι η ώρα μας να μας πάρει κοντά Του και είναι ο μόνος που μπορεί να μας προστατεύσει αν αφεθούμε με εμπιστοσύνη στο θέλημά Του.

SOS Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ

Η Ελλάδα γονατισμένη
με αλυσίδες χειροπόδαρα δεμένη
πονάει, ματώνει, κλαίει
και σιωπά.


Έχει πολλούς εχθρούς
που τη μισούν.
Θέλουν όλα της τα πλούτη
να μοιραστούν.


Δεν της επιτρέπουν να μιλήσει.
Είναι υπό κατοχή.
Ζει την πιο φρικτή δικτατορία
ενώ αυτή γέννησε τη δημοκρατία.


Ήρθε όμως η στιγμή
από τα δεσμά της να ελευθερωθεί.
Να διώξει κάθε προδότη και εχθρό
με κυβερνήτη το Χριστό.


elenitheof
2/2/2019

Ἡ ὑγιὴς καὶ ἡ νόθος πνευματικότης» - Μέρος Β'

Ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξη τοῦ πατρός Ἀρσενίου Κατερέλου πού ἐδόθη στὸν πρωτοσύγγελο πατέρα Ἰωὴλ Κωνστάνταρο στὸν 

ραδιοφωνικὸ σταθμὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως 

Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης 

τὴν 12 - 07-2014. Δεῖτε τὸ Α΄ μέρος ἐδῶ.

ΜΕΡΟΣ Β´

Π. ΙΩΗΛ - ΤΡΙΤΗ ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Π. Ἀρσένιε, εἶσθε ἐπί σειράν ἐτῶν, πλήν τῶν ἄλλων, καί πνευματικός-ἐξομολόγος. Ἀπό τήν πολύχρονη ἐμπειρία σας, σέ ποιά σημεῖα ἐσεῖς διαβλέπετε ὅτι κινδυνεύει κάποιος νά διολισθήση καί νά ξεφύγη σέ περίεργα ἕως καί ἄκρως ἐπικίνδυνα μονοπάτια ὅσον ἀφορᾶ στήν πνευματική ζωή καί τήν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα;

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Μιᾶς καί ἀναφέρατε, π. Ἰωήλ, τήν λέξι ''ἐξομολόγος'', ἄς ἐπισημάνωμε κάποιες ἀποκλίνουσες πνευματικές συμπεριφορές στήν σχέσι πνευματικοῦ καί πνευματικοῦ τέκνου πού διασαλεύουν τήν ὑγιῆ πνευματικότητα.

Δυστυχῶς, κάποιες φορές ὑπεισέρχεται τό συναίσθημα, πού τό ἐκμεταλλεύεται ἐκ δεξιῶν ἤ ἐξ ἀριστερῶν ὁ Διάβολος καί ἀργά ἤ γρήγορα μέ τόν α´ ἤ β´ τρόπο κάνει τήν ὀλέθρια δουλειά του.

Ὅταν γιά παράδειγμα ὁ πνευματικός ὑποκαθιστᾶ τόν πατέρα, τήν μητέρα, τόν ἄνδρα ἤ τήν γυναῖκα καί γενικῶς εἰπεῖν κάποιο μέλος τῆς οἰκογενείας, αὐτό δέν εἶναι κατά Θεόν. Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νά στηρίζη, νά παρηγορῆ καί νά συντελῆ ὁ πνευματικός στήν διόρθωσι κάποιας διατεταραγμένης οἰκογενειακῆς σχέσεως, καί ἄλλο νά ὑποκαθιστᾶ ἕνα πρόσωπο τῆς οἰκογενείας. Αὐτό δέ διότι ὅταν ὁ ἴδιος τό ''ἀναπληρώνη'', στήν οὐσία ὄχι ἁπλῶς διαιωνίζει τό ὁποιοδήποτε ρῆγμα, ἀλλά κατά κάποιον τρόπο δείχνει σάν νά ἔχη συμβιβασθῆ καί ἔτσι...

τό παγιώνει καί τό διευρύνει.

Π. ΙΩΗΛ: Πολύ σημαντικό αὐτό πού μᾶς λέτε.

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Μακάρι νά μήν ἦταν... Ἐπίσης, ἕνα ἄλλο θλιβερό φαινόμενο εἶναι ὅταν θέλουν τόν πνευματικό κυρίως μόνο γιά ψυχολογική στήριξι, κατά τρόπο δηλαδή ἀντορθόδοξο, ὁ ὁποῖος, ἀντί νά θεραπεύη τά πάθη, τά κοιμίζει καί τά ἀπωθεῖ ὥστε νά μή διακρίνωνται. Αὐτά ὅμως ἐπειδή ἀκριβῶς ὑπάρχουν, ἐνεργοῦν καί ''τρῶνε'' τελικά τόν ἄνθρωπο. Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι δέν προσανατολίζονται στήν Ὀρθόδοξη χριστιανική καί μόνη θεραπεύουσα ἀντίληψι καί πνευματικότητα. Δέν δείχνουν τήν ἀπαιτουμένη ὑπομονή, ἀνεξικακία, στοργή, ταπείνωσι καί τά τοιαῦτα, ὥστε ὁ Θεός νά τούς ἐνισχύση, νά τούς φωτίση, νά τούς γλυκάνη καί νά τούς χαριτώση μέσα ἀπό τήν ἑκούσια ἀποδοχή τῶν ἀκουσίων θλίψεων.

Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος: «Ὁ ἄνθρωπος, ὅσο πιό πνευματικός εἶναι, τόσο λιγώτερα δικαιώματα ἔχει». Ἄς σχολιάσωμε λίγο τό βαθύτερο νόημα τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ Γέροντα σέ συνδυασμό καί μέ ἄλλες σοφές ρήσεις του. Ὅσο λιγώτερα δικαιώματα τελικά ἀρέσκεται νά ἔχη ὁ ἄνθρωπος, καί ὅταν αὐτό γίνεται θεοπρεπῶς, τότε μέ τόν καιρό βγάζει πνευματικά φτερά. Συνέπεια αὐτοῦ εἶναι ὅτι ἀποκτᾶ τέτοια χαρά καί εἰρήνη στήν καρδιά του πού οὔτε ὁ καλύτερος καρδιολόγος δέν μπορεῖ νά τοῦ τήν δώση. Ἄν τοποθετηθῆ σωστά ὁ ἀγωνιστής στό ὁποιοδήποτε πρόβλημα, τότε αὐτό καθίσταται γιά τόν ἴδιο πνευματικό μέλι καί ἐνεργοποιεῖται ὁ πνευματικός του ζῆλος. Ἐνῷ ὅταν λείπη αὐτό τό μέλι, πέφτει σέ ἀ-μέλεια στά πνευματικά, δηλαδή τοῦ λείπουν ''μέλια''.

Ἄλλο τώρα πρόβλημα εἶναι ἡ δικαιολογία, ἡ ἐξειδανίκευσις τῶν παραπτωμάτων μας καί τό νά κατηγοροῦμε τούς ἄλλους, εἴτε ἄμεσα, εἴτε ἔμμεσα - πλαγίως μετ᾽ ἐπιστήμης. Ἔλεγε ἐπ᾽ αὐτοῦ ὁ π. Παΐσιος ὅτι ὅταν ρίχνωμε τό βάρος στόν ἄλλο, τελικά ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μόνο ''βαραίνομε''.

Στήν πνευματική ζωή, αὐστηρῶς εἰπεῖν, δέν ὑπάρχει ''δίκιο'' καί ''σωστό''. Πραγματικά σωστό εἶναι μόνον ἐκεῖνο τό ὁποῖο συντελεῖ στήν ἐπίτευξι τοῦ θεαρέστου σκοποῦ μας. Ὁ,τιδήποτε βοηθεῖ καί συντελεῖ στήν πνευματική πρόοδο τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τοῦ πλησίον εἶναι ἀρετή. Βέβαια, ἐπειδή πολλές φορές δέν ὑπάρχουν συνταγές, ὄχι σπάνια ἀλληλοσυγκρούονται τά σύν μέ τά πλήν κάποιων ἐνεργειῶν καί συμπεριφορῶν μας. Σέ αὐτές τίς περιπτώσεις ἀπαιτεῖται ἄμεσα ἡ ἐπέμβασις διακριτικοῦ πνευματικοῦ.

Κάποιες φορές, ἀκόμη καί τό παράλογο εἶναι καί τό πλέον σωστό, ὁπότε στήν πραγματικότητα αὐτό εἶναι ὑπέρλογο καί σωτήριο. Ὅταν δέν δεχώμεθα ἐπί παραδείγματι ἕναν δηκτικό λόγο τοῦ ἄλλου, τότε ἀποδεικνυόμεθα ''νᾶνοι'' καί νήπια καί αὐτομάτως δείχνομε τό πνευματικό μας ''ὕψος''-ἀνάστημα, δηλαδή τό πόσο νήπιοι πνευματικά τελικά εἴμεθα.

Ἄλλο θλιβερό φαινόμενο εἶναι ἡ προσωπολατρία κάποιων πιστῶν στό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ τους, εἴτε καί γενικώτερα στά πρόσωπα κάποιων ἄλλων. Ἐδῶ χρειάζεται μεγάλη προσοχή καί ἐκ μέρους τῶν Γεροντάδων, ὥστε νά ὁδηγοῦν τά πνευματικά τους τέκνα μόνον στόν Χριστό καί ὄχι σέ ἄλλα ὑποκατάστατα.

Γιά περιπτώσεις βέβαια ''Γεροντισμοῦ'', πού κάποιοι ἀρέσκονται σ᾽ αὐτόν καί τόν προωθοῦν ἔστω καί καμουφλαρισμένα, ἀλλά καθώς καί γιά ἄλλες μεγαλύτερες παρεκτροπές, δέν θά ἠθέλαμε νά ὁμιλήσωμε ἀναλυτικά.

Ἐπιβάλλεται ὅμως νά ἀναφέρωμε κάποια χαρακτηριστικά ἁπλά παραδείγματα. Ἀπό αὐτά στήν συνέχεια μπορεῖ κάποιος νά ἀντιληφθῆ, ὅταν καί ἐάν χρειασθῆ, καί τά πιό σοβαρά καί σύνθετα.

Δέν πρέπει ὁ ἐξομολόγος νά ἐπεμβαίνη στίς προσωπικές ἐπιλογές τῶν πνευματικῶν του τέκνων, ὅταν αὐτές δέν ἔχουν καμμία πνευματική καί γενικώτερα ἄλλη ἐπίπτωσι.

Γιά παράδειγμα, τό νά ἐρωτοῦμε συνεχῶς μέ ποιόν θά κάνωμε παρέα, δέν ἔχει νόημα, ἀρκεῖ νά μή φθειρώμεθα, νά μή ἁμαρτάνωμε, κατά τό δυνατόν νά μή κουραζώμεθα ἀλλά τοὐναντίον νά ἀναπαυώμεθα καί τέλος νά ὠφελούμεθα ἀπό τήν συναναστροφή τοῦ ἄλλου. Ὅταν δέν ὑπάρχη κάποιος εἰδικός λόγος καί παρ᾽ ὅλα αὐτά ἐμεῖς ἐπικοινωνοῦμε μέ κάποιον συχνά, μέ τόν ὁποῖον μάλιστα δέν ταιριάζομε, αὐτό οὔτε ἀρετή εἶναι, οὔτε βγαίνει κάτι καλό.

Π. ΙΩΗΛ: Τό ἀντίθετο, ὄχι μόνον δέν βγαίνει κάτι καλό, ἀλλά μᾶς βλάπτει κι ὅλας.

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Ἀσφαλῶς καί μᾶς βλάπτει καί προκύπτουν ἕνα σωρό παρενέργειες.

Στό σημεῖο αὐτό, ἄς προχωρήσωμε καί πιό πολύ.Ἐάν δεχώμεθα κάποιος νά μᾶς ἐκμεταλλεύεται, αὐτό, ὄχι μόνο δέν εἶναι καλό, ἀλλά ἔμμεσα ἔχομε καί ἐμεῖς μερίδιο εὐθύνης, διότι μέ τήν ὅλη στάσι μας ὑποβοηθοῦμε καί τρέφομε μία ἀρρωστημένη κατάστασι. Δηλαδή, πρέπει νά γνωρίζωμε ποῦ θά κάνωμε ὑπομονή, πόσο θά βοηθήσωμε, ἐάν πρέπη νά ἐμπλακοῦμε σέ κάποια κατάστασι, σέ ἕνα γεγονός, κλπ. Δέν ὑπακούομε στόν καθένα, δέν κάνομε τά χατήρια τῶν ἄλλων, ἀδιακρίτως.

Ἐπίσης, πρέπει σέ κάποια θέματα οἱ τελικές ἀποφάσεις νά εἶναι ἀκραιφνῶς ἰδικές μας. Νά παίρνωμε ἐμεῖς τήν εὐθύνη τῆς προσωπικῆς μας ἐπιλογῆς. Π.χ. ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρέπει νά ἀποφασίσωμε ποιόν/ποιάν θά παντρευθοῦμε, ἄν θά γίνωμε κληρικοί, ἤ μοναχοί, τί ἐπάγγελμα θά ἀκολουθήσωμε, κλπ. Φυσικά, πρέπει νά ζητήσωμε καί νά πάρωμε πρῶτα τίς κατάλληλες συμβουλές ἀπό τούς ἐπαΐοντες, ἀλλά παρά ταῦτα αὐτό δέν μᾶς ἀπαλλάσσει, τό ξανατονίζομε, ἀπό τήν εὐθύνη ἐκείνου πού θά ἐπιλέξωμε. Ἡ εὐθύνη καί ἡ ἀπόφασις θά εἶναι καί θά πρέπη νά εἶναι ἰδικές μας.

Διότι, ἐκτός τῶν ἄλλων, ὅ,τι καί νά ἐπιλέξωμε σέ ὁποιοδήποτε θέμα, τίς πιό πολλές φορές, ἀργά ἤ γρήγορα, θά ἔλθουν καί οἱ μπόρες καί οἱ δυσκολίες. Ἄν ἡ τελική ἀπόφασις εἶναι ἰδική μας, τότε πιό εὔκολα, δυναμικά καί ἀνώδυνα θά τίς ξεπερνᾶμε. Ἄν δέν εἶναι, τότε μοιραῖα θά ἐπιρρίπτωμε καί θά μεταθέτωμε τήν εὐθύνη στούς ἄλλους πού μᾶς ἐπηρέασαν, πού ἀπεφάσισαν γιά ἐμᾶς, ἤ πού μᾶς τό ἐπέβαλαν μέ τόν α´ ἤ β´ τρόπο, πείθοντάς μας π.χ. ὅτι δῆθεν αὐτό ἦταν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς, κλπ.

Εἰς τό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπισημάνωμε ὅτι δέν πρέπει νά ψάχνωμε ἀρρωστημένα γιά προορατικούς Γεροντάδες, ἤ, τό ἀκόμη χειρότερο, κάποιες φράσεις Γερόντων, ἱερέων, μοναχῶν, κλπ., ἤ κάποιες συμπτώσεις ἤ διάφορες συγκυρίες νά τίς ἑρμηνεύωμε κατά τό δοκοῦν. Ἄν ἔχωμε τέτοια ἀρρωστημένη καί πεπλανημένη νοοτροπία, ἀργά ἤ γρήγορα θά πέσωμε σέ πολλές παγίδες. Τά παρατράγουδα-πλανοτράγουδα σέ τέτοιες περιπτώσεις εἶναι πάρα πολλά καί τά ἐν λόγῳ φανόμενα καταλήγουν νά εἶναι κωμικοτραγικά.

Νά ψάχνωμε γιά τούς καταλλήλους ἀνθρώπους πού μποροῦν νά μᾶς συμβουλεύσουν σωστά καί νά μᾶς βοηθήσουν στήν ἀπέκδυσι τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πρωτίστως καί ἐπί πλέον νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς θεραπεύη ἀπό τά φανερά καί κρυφά πνευματικά μας τραύματα, καί τίποτε ἄλλο. Καί ἄν γίνωνται αὐτά, τότε θά ἔλθουν καί οἱ κατά Θεόν ὑγιεῖς πνευματικές χαρές καί μέσῳ κάποιων συγκυριῶν θά ἀνοίγωνται σέ ἐμᾶς νέοι πνευματικοί ὁρίζοντες, καί ὄχι μόνον.

Πρέπει ὁ πνευματικός μας ἀγῶνας νά εἶναι παθοκτόνος καί ὄχι ἀγῶνας ἀναζητήσεως ἐμπειριῶν. Ὅποιος κυνηγάει ἐμπειρίες, εὐωδίες, ἄκτιστα φῶτα, κλπ., καί ἀγωνίζεται μέ τέτοιον σκοπό, εὑρίσκεται ἤδη σέ λάθος δρόμο, στήν ἀρχή πλάνης. Πολλοί ἀπό ὅσους κατά καιρούς ἐπλανήθησαν καί ὁ Διάβολος τούς ἔκανε ἀκόμη καί ''προφῆτες'', δέν εἶχαν ἀρχίσει τόν πνευματικό τους ἀγῶνα μέ ταπείνωσι, μετάνοια, συντριβή, ὑπακοή σέ πνευματικό ὁδηγό, παρακολούθησι τοῦ ἑαυτοῦ τους καί τῶν πιό λεπτῶν λογισμῶν τους, αὐτογνωσία, κλπ. Αὐτοί, ὅπως ἐτόνιζε ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἀναζητοῦσαν νά ἁγιάσουν χωρίς προηγουμένως νά θεραπευθοῦν ἀπό τά πάθη τους καί ἔκαναν νηστεῖες, μετάνοιες, ἀγρυπνίες, χαμαικοιτίες, κλπ., μόνο καί μόνο γιά ν᾽ ἁγιάσουν. Ἀλλά, ὅταν ἀγωνιζώμεθα ἔτσι καί μέσα μας ἐμφωλεύη ὁ νοητός ὄφις, ὁ Διάβολος, τότε δέν μᾶς φέρει ἐμπόδια, γιατί τόν συμφέρει νά μᾶς ρίξη σέ πλᾶνες καί σέ ἄλλες πτώσεις δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, μέσα δηλαδή ἀπό ἕναν ἀσκητικό ἀγῶνα πού δέν ἔχει θεμέλιο τήν αὐτογνωσία καί τήν ταπείνωσι.

Π. ΙΩΗΛ: Θέλει πολλή προσοχή ἐδῶ.

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Βεβαίως. Ἄλλες φορές, εἶναι λυπηρό, ὅταν γιά σοβαρά θέματα ὑγείας, ἐγχειρήσεων, κλπ., ἀντί νά ἀπευθυνθοῦμε σέ καλούς καί ἐντίμους ἰατρούς, καταφεύγομε καί βασιζόμεθα σέ ἱερεῖς καί πνευματικούς, οἱ ὁποῖοι ἐπ᾽ οὐδενί πρέπει νά ἐπεμβαίνουν σέ ξένα πρός τήν ἁρμοδιότητά τους ''χωράφια''. Φυσικά, ἐδῶ δέν ἐννοοῦμε τίς περιπτώσεις ἐκεῖνες ὅπου ἔχει ἰσχυρό, καταλυτικό λόγο ἡ ὑγιής Ὀρθόδοξη Ἀνθρωπολογία καί Βιοηθική (μεταμοσχεύσεις, εὐθανασία, ἀμβλώσεις, ἐξωσωματική γονιμοποίησις, βλαστικά κύτταρα, κλπ.).

Ἐπί πλέον, πρέπει ὁ ἀγώνας καί ἡ ἄσκησίς μας νά γίνωνται μέ διάκρισι, σύμφωνα μέ τήν ἀντοχή μας καί τά πνευματικά μας κυβικά. Ἄν ἐξαντλούμεθα ὑπέρμετρα, ἐνῷ δέν ἔχωμε, ἐκείνην τήν χρονική περίοδο, τήν ἀνάλογη πνευματική καί σωματική κατάστασι, αὐτό ἀναπόφευκτα θά μᾶς ὁδηγήση σέ παντός εἴδους φθορές καί βλάβες. Πρέπει νά ἀποφεύγεται, ἑπομένως, ὁ οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν ζῆλος.

Γιά ὅλα αὐτά χρειάζεται σέ κάθε ἀγωνιζόμενο ἕνας ἔμπειρος πνευματικός ὁδηγός. Δέν γίνονται ὅλα αὐτά χωρίς ὁδηγό, οὔτε ἀπότομα. Τό σημαντικώτερο στό ἐν λόγῳ θέμα μας εἶναι ὅτι πρέπει στόν ἀγωνιζόμενο νά ὑπάρχη μία διαρκής πνευματική ἰσορροπία. Ὄχι τήν μία ἡμέρα νά ἀφιερώνωμε ὅλον μας τόν χρόνο στά πνευματικά καί τήν ἄλλη καθόλου. Ἀπαιτεῖται ἁρμονικό κτίσιμο τῶν ἀρετῶν καί μεθοδική καί ἔξυπνη καταπολέμησι τῶν παθῶν. Μάλιστα, πρέπει νά δίνωμε ἰδιαίτερη σημασία ἐκεῖ πού κυρίως χωλαίνομε. Νά ἑστιάζωμε τήν προσοχή μας στά ἀδύνατά μας σημεῖα.

Ἐδῶ, πολλά κρούσματα παρατηροῦνται. Συνηθίζει ὁ Διάβολος, ὅποια ἀρετή μᾶς ἀρέσει καί ἐκ φύσεως τήν ἔχομε πάρει ''μέ καλό μάτι'', ἐκείνην μόνον νά ἐργαζώμεθα, νά καλλιεργοῦμε καί νά αὐξάνωμε. Αὐτό τό κάνη ὅμως γιά νά μᾶς παραπλανήση καί, εἰ δυνατόν, νά μᾶς ἀποτρέψη ἐντελῶς ἀπό τοῦ νά ἀσχολούμεθα νά ἐντοπίσωμε καί νά ἀγωνιζώμεθα νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ὀλέθρια πνευματικά μας καρκινώματα, τά ὁποῖα εἶναι ἱκανά νά μᾶς ταλαιπωρήσουν καί νά μᾶς θανατώσουν αἰωνίως.

Ἄλλη πνευματική ἀπόκλισις εἶναι ὅτι κάποιοι Χριστιανοί σέ ὡρισμένα θέματα περιμένουν νά ἐπέμβη ὁ θεῖος παράγων χωρίς πρῶτα νά ἐξαντλοῦν σωστά καί πλήρως τόν ἀνθρώπινο παράγοντα. Αὐτή εἶναι μία ἐντελῶς λανθασμένη, ξένη καί ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ἀντίληψις, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σέ ὀδυνηρές καταστάσεις.

Ἄλλες περιπτώσεις, ἀκραῖες καί ἀποφευκταῖες, εἶναι ὅταν οἱ πιστοί ἀδολεσχοῦν καί ἀγωνίζονται γιά κάποια καυτά ἴσως θέματα, ὄχι ὅμως θεοπρεπῶς, ἀλλά ἰδιοεμπαθῶς, σύμφωνα δηλαδή μέ τό περιεχόμενο καί τίς ''συχνότητες'' τῶν διαφόρων παθῶν τους καί τῶν ἀρρωστημένων ἐμμονῶν τους. Τέτοια κρούσματα συμβαίνουν, ἐπί παραδείγματι, σέ θέματα ἐσχατολογικά, ἑρμηνείας ἀληθινῶν προφητειῶν, προβολῆς ἀληθοφανῶν καί ψευδῶν προφητειῶν, σέ θέματα περί τοῦ Ἀντιχρίστου, σέ θέματα οἰκουμενιστικά, ζηλωτικά, σέ θέματα σχέσιν ἔχοντα μέ σχισματικές ἀποκλίσεις, κλπ.

Σέ αὐτές τίς περιπτώσεις, ἀκόμη καί σωστά νά φρονοῦν οἱ πιστοί, συμβαίνει νά προκύπτουν αὐτομάτως καί ἀνεξελέγκτως πλεῖστες ὅσες τραγικές παρενέργειες, λόγῳ τῆς ἀδιακρίτου στάσεως καί τακτικῆς τους, ἀλλά καί τῆς ἐν γένει χωλαινούσης προσωπικῆς τους πνευματικῆς συγκροτήσεως.

Γιά νά ἀποφεύγωμε λοιπόν ὅλες αὐτές, ἀλλά καί πολλές ἄλλες πνευματικές ἐκκεντρότητες, ὥστε νά ἀποφευχθοῦν γιά λογαριασμό μας οἱ ἰδιορροπές ἀνατροπῆς μας, θά πρέπη νά κρατοῦμε καλά τίς πνευματικές μας ἰσορροπίες, νά ἔχωμε ὅσον τό δυνατόν χαμηλώτερο κέντρο βάρους. Δηλαδή ὅσο γίνεται περισσότερο ταπεινό φρόνημα. Ἐπίσης, ἀπαιτεῖται καλή, ὑγιής καί νηφάλια ἀνησυχία καί ἐγρήγορσις, μήπως σέ κάτι σφάλλωμε, καί συνεχής ἐξέτασις μόνον τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος ὅτι σήμερα ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς παρακολουθήσεως τῶν ἄλλων καί ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ μας. Πέραν δέ ἀπό τήν ἐξέτασι τοῦ ἑαυτοῦ μας, καθώς καί τῶν λογισμῶν καί τῶν βαθυτέρων κινήτρων μας, ἐπιβάλλεται καί ἡ σωστή τοποθέτησις τοῦ ἑαυτοῦ μας σέ ὅλα αὐτά τά θέματα καί γενικῶς νά χρησιμοποιοῦμε ὅλα τά διατειθέμενα ὅπλα ἀπό τό πλούσιο ὁπλοστάσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νά προκόπτωμε κατά Χριστόν.

Νομίζω, π. Ἰωήλ, ὅτι ἀρκετά εἴπαμε σάν ἀπάντησι σέ αὐτήν τήν καυτή καί ὡραία ἐρώτησί σας, πού γιά νά μᾶς τήν θέσετε σημαίνει ὅτι κι ἐσεῖς, μέ τήν σειρά σας, ἔχετε κάνει ἀνάλογες διαπιστώσεις.

Π. ΙΩΗΛ: Ἀσφαλῶς ἔχω κάνει, π. Ἀρσένιε, καί δυστυχῶς κατά διαστήματα διαπιστώνομε τέτοια ἀνάλογα φαινόμενα, πρᾶγμα τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι αὐτά τά φαινόμενα δέν εἶναι τοπικοῦ χαρακτῆρα, ἀλλά ὑπάρχουν, ἀναδύονται καί ἐμφανίζονται σέ ὁλόκληρο τό πανορθόδοξο πλήρωμα.

Ἀλλά, ἄς περάσωμε τώρα στήν τετάρτη ἐρώτησι. 

 http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/09/blog-post_65.html#more
 

Ἡ Χριστιανική Ἐναλλακτική λύση στήν ἐκκοσμίκευση καί τήν Μοντέρνα Ψυχοθεραπεία»

Ἡ Χριστιανική Ἐναλλακτική λύση στήν ἐκκοσμίκευση καί τήν Μοντέρνα Ψυχοθεραπεία»

  
Συνέντευξη με τον κύριο Frank Schaeffer εκδότη του βιβλίου «Αιώνια Ημέρα: Η Χριστιανική Εναλλακτική λύση στην Εκκοσμίκευση και την Μοντέρνα Ψυχοθεραπεία». (Eternal Day: The Christian Alternative to Secularism and Modern Psychology - Regina Press, 1998) του κυρίου Dr. Seth Farber. click to enter 
Ο κύριος Frank Schaeffer είναι επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου «Χορεύοντας Μόνος – Αναζητώντας την Ορθόδοξη πίστη στον αιώνα των ψεύτικων θρησκειών» (Dancing Alone – The Quest for Orthodox Faith in the Age of False Religion - Regina Press). 
 Το απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα είναι από την εκπομπή Ράδιο-Παράγκα του 89,5 στα F.M., του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, που έγινε την Κυριακή 06-02-2000, με θέμα «Είναι η Ψυχανάλυση και η Ψυχοθεραπεία επιστήμη;».  
π.Κ.Σ.: Επειδή έχουμε μια ώρα μόνο μπροστά μας και θέλω πραγματικά αυτή την εκπομπή, την επιστημονική και θεολογική και έτσι πάει ως τώρα, έτσι νιώθω... και θέλω να ολοκληρώσουμε, έστω... εν ψήγματι, αυτά τα οποία έχουμε να πούμε... Να ακούσουμε το τελευταίο reportage απ’ την Αμερική... και να μπούμε για λίγο έστω, δεν αδικούμε το λόγο τον θεολογικό, αλλά είναι τόσο μεγάλος, να δώσουμε ψήγματα. Τώρα ένα τηλέφωνο ενός εκδότου βιβλίου. Υπάρχει ένας Αμερικάνος ψυχοθεραπευτής, ο Seth Farber ο οποίος εξέδωσε ένα βιβλίο, που λέγεται «Η Χριστιανική Εναλλακτική (λύση) στην Εκκοσμίκευση και την Μοντέρνα Ψυχοθεραπεία». Είναι ψυχοθεραπευτής ο καθηγητής Farber. Εμείς δεν βρήκαμε τον καθηγητή Farber, αλλά βρήκαμε τον εκδότη του βιβλίου, τον Schaeffer. Πώς είναι το μικρό του όνομα; 
     Frank Schaeffer.
     π.Κ.Σ.: Frank Schaeffer· και κάναμε μαζί του μια συνέντευξη, ρωτώντας τι σε έκανε εσένα, έναν Αμερικάνο, να εκδώσεις αυτό το βιβλίο, που βάζει μια χειροβομβίδα στο χώρο της «ψυχοθεραπείας» στην Αμερική!
Ούτε καν μεταμοντέρνα δεν είναι! Και μας εξηγεί τι τον έκανε. Για ν’ ακούσουμε την συνέντευξη με τον εκδότη του βιβλίου.
 
     π.Κ.Σ.: Καλησπέρα σας, κύριε Schaeffer.
   
Mr. Frank Schaeffer: Γεια σας!

      π.Κ.Σ.: Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε που βρίσκεστε μαζί μας απόψε.

      Mr. Frank Schaeffer: Ευχαρίστησή μου.
 
     π.Κ.Σ.: Είστε Ορθόδοξος και Αμερικάνος συγγραφέας, ομιλητής και εκδότης.

Mr. Frank Schaeffer: Σωστά.
 
  π.Κ.Σ.: Πρόσφατα εκδόσατε ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό βιβλίο με τίτλο: «Αιώνια Ημέρα. Η Χριστιανική Εναλλακτική (λύση) στην Εκκοσμίκευση και την Μοντέρνα Ψυχοθεραπεία» του καθηγητού Farber, έτσι δεν είναι;

   Mr. Frank Schaeffer: Σωστά.
      
π.Κ.Σ.: Μπορείτε να μας πείτε κάτι σχετικά με το βιβλίο και τι σας έκανε να το εκδόσετε;
 
   r. Frank Schaeffer: Ο Seth Farber είναι ένας ενδιαφέρον άνθρωπος· είναι προσήλυτος στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία· μεγάλωσε σε μια κοσμική, αθεϊστική, εβραϊκή οικογένεια στη Νέα Υόρκη και εκπαιδεύτηκε ως «ψυχολόγος» και ως «ψυχοθεραπευτής» και απογοητεύτηκε πάρα πολύ με την «ψυχοθεραπεία» και ξεκίνησε ένα πνευματικό ταξίδι, το οποίο τελείωσε όταν έγινε ορθόδοξος. Από τότε, ο δόκτωρ Farber έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι μόνο μέσα στην ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί κανείς να βρει τη σωστή πνευματική ισορροπία που απαντά στην ερώτηση της σημασίας της ζωής και ασχολείται ακόμη με αυτό που η εκκοσμικευμένη μας κουλτούρα θεωρεί ψυχική ασθένεια. Ο δόκτωρ Farber πιστεύει ότι μέσα στην ορθόδοξη Εκκλησία και την πατερική παράδοση, η εξομολόγηση σε έναν πνευματικό πατέρα και το να πηγαίνει κανείς σε πνευματικές κοινότητες, στα μοναστήρια, παραδείγματος χάρη, ότι σ’ αυτήν την παράδοση πραγματικά κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να καταλάβει πραγματικά ποιος είναι, σαν πλήρης πνευματικός άνθρωπος. Η κριτική που κάνει στη «ψυχοθεραπεία» είναι ότι όταν ο Φρόυντ ξεκίνησε τη διδασκαλία του και όταν άνθρωποι στη δυτική μας κουλτούρα άρχισαν να ακολουθούν την θεολογία ανθρώπων, όπως ο Ιωάννης Καλβίνος, σχετικά με τον απόλυτο προορισμό και το προπατορικό αμάρτημα, ότι ο Φρόυντ πήρε αυτές τις προτεστάντικες ιδέες της μεταρρύθμισης και άρχισε να δημιουργεί μια κοσμική έκδοση του προπατορικού αμαρτήματος, όπου κάθε άνθρωπος έχει ψυχολογικά προβλήματα και έχει ένα είδος ανισορροπίας και πρέπει να πάει σε ένα «ψυχοθεραπευτή», σα να πήγαινε να λάβει συγχώρηση των αμαρτιών του και να βρει τον εαυτό του. Φυσικά, αυτό είναι η «ψυχοθεραπεία», μια κοσμική και αθεϊστική θρησκεία, που δε μιλάει πραγματικά στις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων.
  
Έτσι στη ζωή του δόκτωρ Farber, μόλις έγινε ορθόδοξος, ανακάλυψε ότι ένας πολύ καλύτερος τρόπος είναι να πάμε πίσω στην ιδέα ότι οι άνθρωποι έχουν ψυχές, ότι είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα Θεού και ότι η σοφία της Εκκλησίας, διαμέσου της εξομολόγησης του πνευματικού πατέρα, αναγνωρίζοντας τις πνευματικές δυναμικές της ζωής μας, επιτυγχάνει πραγματικά πολύ μεγαλύτερη θεραπεία στους ανθρώπους με έναν πρακτικό τρόπο, απ’ ότι η «ψυχοθεραπεία», η οποία θεωρεί τους ανθρώπους ως ελαττωματικούς· ατελείς σχεδόν· σαν να είχαν το προπατορικό αμάρτημα· αλλά στην περίπτωση της φροϋδικής «ψυχοθεραπείας», σαν να υπήρχε κάποιο λάθος μ’ αυτούς και χρειάζεται να διορθωθεί και να γίνει σωστό από ένα γιατρό ή «ψυχοθεραπευτή».
  
Έτσι, ο δόκτωρ Farber είναι ένας ενδιαφέρον άνθρωπος, γιατί είναι ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής που είναι πραγματικά εναντίον της «ψυχοθεραπείας», σαν τεχνική που μπορεί να φέρει πνευματική υγεία και ολότητα στους ανθρώπους. Το βιβλίο του είναι, πρώτ’ απ’ όλα, μια κριτική της δυτικής «χριστιανικής» παράδοσης, σχετικά με το προπατορικό αμάρτημα, ακολουθώντας τον Αυγουστίνο και μετά τον Καλβίνο και τους άλλους μεταρρυθμιστές στον προτεστάντικο κόσμο. Είναι, επίσης, μια κριτική του Φροϋδιανισμού με την ντετερμινιστική αντίληψη που έχει για τον άνθρωπο και προσφέρει μια εναλλακτική (λύση), δηλαδή, την ορθόδοξη Εκκλησία, σαν ένα μέρος όπου πραγματικά οι άνθρωποι μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο της ψυχής, όπως η Εκκλησία έχει περιγραφεί και τα μοναστήρια έχουν περιγραφεί για πραγματική θεραπεία, όπου οι πνευματικές τους ανάγκες αναγνωρίζονται.
 
Ένα από τα πράγματα που λέει ο δόκτωρ Farber είναι ότι ένα πρόβλημα με την «ψυχοθεραπεία» είναι ότι θεωρεί την πνευματικότητα των ανθρώπων, ως ψυχική ασθένεια. Η «ψυχοθεραπεία» έχει τις βασικές της φιλοσοφικές προϋποθέσεις στην αθεϊστική φροϋδική σκέψη και ως εκ τούτου, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι χρειάζονται το Θεό ή όταν αισθάνονται ένοχοι για τις αμαρτίες τους ή τη σεξουαλική τους ζωή ή για πράγματα που έχουν κάνει, η μοντέρνα «ψυχοθεραπεία» τα θεωρεί αυτά ως ψυχική ασθένεια· ενώ η Εκκλησία βλέπει τη συνείδησή μας και το γεγονός ότι ζητάμε συγχώρηση, σαν σημείο ψυχικής υγείας και όχι ψυχικής ασθένειας. Ο δόκτωρ Farber, νομίζω, παίρνει τη χριστιανική και ορθόδοξη άποψη και πιστεύει πως ο πόθος μας για το νόημα της ζωής και για το Θεό και η επιθυμία, η δική μας, να συγχωρεθούμε και να συνδιαλλαγούμε με το Θεό και να γνωρίσουμε τον Ιησού Χριστό, δεν είναι σημείο ψυχικής ασθένειας, αλλά σημείο ψυχικής υγείας και επιθυμία των ανθρώπων να γίνουν ξανά ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

  Έτσι, το βιβλίο του είναι αρκετά ριζοσπαστικό, είναι αρκετά επαναστατικό, ως μία πολύ καλή κριτική επάνω σε αυτό το θέμα. Εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το εκδόσαμε, βρήκαμε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ιδιαίτερα από ανθρώπους που έχουν πάει σε ψυχοθεραπευτές και ψυχολόγους και που δεν έχουν βοηθηθεί αλλά τουναντίον, τους έχουν δώσει φάρμακα ή θεραπευτικές συνταγές, ή πολύ συμβουλευτική αλλά συχνά οι ψυχολόγοι, τουλάχιστον στην Αμερική, είναι πολύ κοσμικά άτομα και δεν ασχολούνται με την πνευματική πλευρά της ζωής· και μάλιστα αν κάποιος ανησυχούσε για την πνευματική του ζωή, συχνά οι ψυχολόγοι θα τους έλεγαν ότι αυτό από μόνο του είναι μια ένδειξη ότι τους λείπει η ισορροπία και ότι αν ήταν υγιείς δεν θα ανησυχούσαν για τη σχέση τους με το Θεό ή το Χριστό.

  π.Κ.Σ.: Οι αντιλήψεις του δόκτωρ Farber είναι αποδεκτές από άλλους ψυχοθεραπευτές;

      Mr. Frank Schaeffer: Όχι, δε νομίζω. Ο δόκτωρ Farber σε κάποιους κύκλους, πράγματι υπάρχουν ψυχοθεραπευτές που συμφωνούν μαζί του, ακόμη και οι κοσμικοί ψυχοθεραπευτές, που συμφωνούν ότι υπάρχουν πολλές καταχρήσεις από τους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας· αλλά υπάρχουν και άλλοι ψυχοθεραπευτές που διαφωνούν επειδή ασκεί μεγάλη κριτική και το βιβλίο του σε μερικούς κύκλους είναι πολύ καλοδεχούμενο και σε άλλους κύκλους δεν αρέσει, γιατί προκαλεί την ορθοδοξία της ψυχοθεραπείας.

  π.Κ.Σ.: Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι πολύ προσωπικό;

    Mr. Frank Schaeffer: Σίγουρα.
     
π.Κ.Σ.: Ως προσήλυτος στην Ορθοδοξία, ποια είναι η εμπειρία σας με την κοσμική «ψυχοθεραπεία» μέσα στην Εκκλησία;
 
  
Mr. Frank Schaeffer: Στις Ηνωμένες Πολιτείες –γιατί δεν μπορώ να μιλήσω για κανένα άλλο μέρος· γιατί δεν ξέρω την Εκκλησία σ’ άλλα μέρη· έχω ταξιδέψει στους Άγιους Τόπους και έχω πάει στο Άγιον Όρος και σε κάποια άλλα μέρη, αλλά μπορώ να μιλήσω μόνο για την Εκκλησία εδώ– δυστυχώς, στην Αμερική, υπάρχει ένας αριθμός ιερέων, που προσπαθούν να συνδυάσουν «ψυχοθεραπεία» και αναλυτικές τεχνικές, με την πνευματικότητα. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι λάθος, γιατί νομίζω πως η Εκκλησία προσφέρει μια καλύτερη εναλλακτική (λύση) με την εξομολόγηση, τη συγχώρηση, τη συμβουλευτική και εργαζόμενη σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, που πιστεύω ότι τόσο από την πλευρά της ψυχικής υγείας, όσο και της πνευματικής υγείας, είναι μια πολύ καλή εναλλακτική λύση. Η ενδιαφέρουσα κατάσταση εδώ, είναι στην Αμερική ότι υπάρχουν δύο πράγματα που συμβαίνουν συγχρόνως· ποτέ πριν η «ψυχοθεραπεία» δεν είχε τόσο πολύ χάσει το κύρος της, και για τόσους πολλούς ανθρώπους. Όταν διαβάσεις για το Φρόυντ, παραδείγματος χάρη, σήμερα, στον κοσμικό Τύπο, είτε στους Times της Νέας Υόρκης, ή στο New Yorker ή σε άλλα περιοδικά, οποτεδήποτε διαβάσεις κάτι για το Φρόυντ, κατά κάποιον τρόπο τώρα τον κοροϊδεύουν, επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ιδέες του είναι πολύ των άκρων και ανόητες. Από την άλλη πλευρά, έχουμε έναν αριθμό ορθοδόξων ιερέων που νομίζουν πως για να είναι σύγχρονοι με την μοντέρνα εποχή, πρέπει να μάθουν μοντέρνες τεχνικές και προσπαθούν να γίνουν ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές, συγχρόνως με το να είναι ιερείς. Αισθάνομαι ότι αυτό δεν είναι καλός συνδυασμός.
 
     π.Κ.Σ.: Είναι ένα επικίνδυνο πράγμα. Πρόσφατα υπάρχει μία κίνηση να εισαγάγουν «ψυχοθεραπεία» στο πλαίσιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι πολύ επικίνδυνο σύμφωνα με τις απόψεις σας;

      Mr. Frank Schaeffer: Ναι, πιστεύω ότι είναι πολύ επικίνδυνο, γιατί εάν η Εκκλησία είναι Εκκλησία, τότε η Εκκλησία δε χρειάζεται να εισαγάγει τέτοιες ιδέες, όπως είναι η «ψυχοθεραπεία». Πιστεύουμε, πιστεύω σαν ορθόδοξος χριστιανός, πως η πνευματική μας υγεία είναι το πιο πολύτιμο πράγμα και ως εκ τούτου εάν εισαγάγουμε ψυχολογικές τεχνικές θεραπείας που έχουν τη βάση τους στη φροϋδική ψυχολογία, η οποία είναι πάρα πολύ εχθρική στο Χριστιανισμό και εναντίον του Χριστιανισμού, στο τέλος θα πρέπει κανείς να αποφασίσει ανάμεσα στο δρόμο που θέλει να ακολουθήσει. Ο ένας δρόμος καλεί προς τη μετάνοια, την αλλαγή ζωής, την ασκητική ζωή, να κρατάει κανείς τις νηστείες και τις γιορτές της Εκκλησίας· και ο άλλος δρόμος καλεί προς τη συμβουλευτική, τη φαρμακευτική αγωγή, τη ψυχολογική συμβουλευτική· και τα δυο αυτά στο τέλος δεν ταιριάζουν πολύ καλά. Και τελικά πρέπει να αποφασίσουμε αν αυτό που θέλουμε είναι η «ψυχική υγεία» ή η σχέση με το Θεό, με το Χριστό, που θα μας σώσει· και η μοντέρνα «ψυχοθεραπεία» θεωρεί την επιθυμία για τη σωτηρία, ως ψυχική αρρώστια. Μ’ άλλα λόγια θα μας έλεγαν ότι εάν αισθάνεσαι ένοχος για τις αμαρτίες σου και θέλεις να εξομολογηθείς, ή εάν κρατάς τις νηστείες, εάν κρατάς τη Σαρακοστή, κατά κάποιο τρόπο, είσαι άρρωστος και ότι αυτό είναι αποτέλεσμα ψυχικής ασθένειας. Αντίθετα, η Εκκλησία το θεωρεί αυτό ως αποτέλεσμα ψυχικής υγείας. Στο τέλος, τα δύο αυτά δε θα μπορέσουν να συνδυαστούν· και πιστεύω ότι οι ιερείς που νομίζουν ότι μπορούν να τα συνδυάσουν, πράγματι είναι πολύ αφελείς. Είναι σχεδόν σαν να γύριζε κανείς πίσω στην ιστορία και σκεφτόταν τον καιρό του φασισμού, στην εποχή του ’30 και ίσως είχαμε τότε κάποια ή κάποιον αφελή που νόμιζε ότι μπορεί να είναι καλός ορθόδοξος και συγχρόνως να αναμειχθεί με τον φασισμό ή τον κομμουνισμό· αλλά στο τέλος αυτές οι κοσμικές θρησκείες, όπως ο φασισμός, ο κομμουνισμός, η μοντέρνα «ψυχοθεραπεία», το σημείο που ξεκινάνε, η βασική τους φιλοσοφία είναι εχθρική προς το χριστιανισμό. Έτσι, αν τους προσκαλέσουμε μέσα στη χριστιανική κοινότητα και αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτά τα πράγματα μέσα στην Εκκλησία, στο τέλος αυτό που κάνουμε είναι το να προκαλούμε μέσα στην κοινότητά μας μια ξένη παρουσία, η οποία τελικά θα μας καταστρέψει από μέσα· δεν μπορούμε να αναμείξουμε αυτά τα πράγματα· μπορούμε να έχουμε μόνο έναν Κύριο· και αυτός ο Κύριος είναι ο Χριστός· ή αυτός ο «κύριος» είναι η μοντέρνα κοσμική φιλοσοφία, όπως εκδηλώνεται είτε στην πολιτική, είτε στην «ψυχοθεραπεία» και σε πολλά άλλα πράγματα. Αυτά τα δύο δεν αναμειγνύονται γιατί πρέπει να ακολουθήσεις ή το ένα ή το άλλο.
 
   π.Κ.Σ.: Ευχαριστούμε πολύ για όλα όσα μας είπατε. Καλή σας νύχτα.

      Mr. Frank Schaeffer: Ευχαρίστησή μου. Καληνύχτα.
 
   http://www.floga.gr/50/09/2000/200002060902.asp

Κριτήρια επιλογής συντρόφου για γάμο

Α” μέρος ομιλίας – σχολιασμού από τον π. Βαρνάβα Γιάγκου πάνω στο εξαιρετικό κείμενο «Γάμος το Μέγα Μυστήριον» του Αρχιμανδρίτη π. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη.


Περί διαπροσωπικών σχέσεων, προϋποθέσεων  και σχέσεων μέσα στον γάμο

• Πως αποκτούμε ικανότητα αληθινής κοινωνίας με άλλα πρόσωπα
• Κάθε σχέση είναι πρόκληση αποκάλυψης Θεού
• Ο γάμος χωρίς αναζητήσεις και ιδανικά ως ένωση δύο ματαιοδοξιών
• Το «κλικ» (= η φυσική ερωτική έλξη) στην επιλογή συντρόφου
• Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να καθίσουν στο σπίτι τους
• Υγιής σχέση = ανοίγουμε αμοιβαία τον εαυτό μας στον άλλον = δείκτης υγείας πνευματικής ζωής

• Προϋποθέσεις επιτυχίας του γάμου (= κατευθύνσεις προσωπικής εργασίας εντός του γάμου)
  1. κατάλληλη αγωγή από μικρό παιδί: να έχει την ευαισθησία ν” αγαπά, να νοιάζεται και να σκέπτεται τους άλλους
  2. αρμονική διάπλαση προσωπικότητας, με χαρακτηριστικά όπως αποφασιστικότητα, γενναιότητα εναντίον των παθών, χαρά και όχι κακομοιριά
     Η ακινητοποίηση της ευθύνης μας και η αναποφασιστικότητα είναι χειρότερη από την αποτυχία και δείχνει εγωισμό (πάνω από την αποτυχία υπάρχει η αγάπη του Θεού)
  
  
  
• Κριτήρια απόρριψης συντρόφου – ΜΗΝ επιλέξεις άνδρα ή γυναίκα αν…
  1. σπαταλά το χρόνο του σε διασκεδάσεις
  2. κάτω από τα λόγια της αγάπης κρύβει εγωισμό
  3. μοιάζει με μπαρούτι και θυμώνει εύκολα (ιδίως για γυναίκα)
  4. δεν μπορεί να εγκαταλείψει τους γονείς του/της
  5. είναι κλειστός τύπος και δεν έχει φίλους/φίλες
  6. είναι γκρινιάρης/α – παραπονιάρης/α – μελαγχολικό/ή (το να σκεπτόμαστε μόνο το δικό μας συμφέρον, η αναπηρία να βγούμε από τον εαυτό μας και να νοιαζόμαστε για τους άλλους είναι αντιχριστιανική)
  7. θρησκόληπτους που είναι υπερευαίσθητοι και άκαμπτοι
  8. βλέπουν το γάμο σαν κάτι χαμηλό ή κακό
  9. βλέπουν τον εαυτό τους τέλειο
  10. δεν έχει πίστη
• Πως μπορούμε να αλλάξουμε τον σύντροφό μας

http://istologio.org/?p=5669

Παραμυθένια όνειρα

http://www.art-in-life.gr/images/delfinia-thalassa4.jpg

Παραμυθένια όνειρα


Σε μια θάλασσα γεμάτη λουλούδια
οι γοργόνες μου ’λεγαν τραγούδια
έπαιζα με δελφινάκια
μου ’καναν ναζάκια.

Με καλούς φίλους, τόση αγάπη
άνθισε λουλούδια  η καρδιά
έφτιαξα ένα μαγικό στεφάνι
το χάρισα σ’ όλου του κόσμου τα παιδιά.

 Τα όνειρα των παιδιών
αγκάλιασαν με αγάπη τη γη
έφεραν το φως των αστεριών
κι η ζωή μας έγινε μαγική.

 Elenitheof

7/5/14