Η φιλία του Θεού

Κάποτε στην καρδιά σου


ένιωθες φιλία,

μα ήρθε το φθινόπωρο

κιτρίνισαν τα φύλλα

έπεσαν στη γη,

μαράθηκε η φιλία

η καρδιά απέμεινε γυμνή.

Στη δύσκολη στιγμή σου

στον πόνο για τον άδικο χαμό

αρνήθηκες τη συμπαράσταση,

που σου ’δειξα με το δικό μου τρόπο,

με τηλεφωνήματα που δε σήκωσες

με μηνύματα που δεν απάντησες

με τη συγνώμη που σου ζήτησα

γιατί δεν κατάλαβες τις συμβουλές μου.

Έκανα ό,τι μπορούσα κι ό, τι πίστευα αλλά …

ένιωσες πως δε σου στάθηκα

όπως επιθυμούσες

όπως είχες ανάγκη.

Θύμωσες

δε θέλεις να με ξαναδείς

δεν πιστεύεις πια στη φιλία

γιατί πιστεύεις στο προσωπικό σου θέλημα

κι όχι στο θέλημα του Θεού.

Ζητάς δικαστήρια

για να τιμωρήσεις τους ενόχους

να μη σκοτώσουν με τα λάθη τους

κι άλλους αθώους ανθρώπους.

Καταλαβαίνω τον πόνο σου αλλά…

ο Θεός θέλει να συγχωρούμε τα λάθη των άλλων

όσο κι αν μας πληγώνουν

όπως ο Χριστός συγχώρεσε τους σταυρωτές Του,

όπως οι μάρτυρες συγχώρεσαν αυτούς που τους βασάνιζαν,

όπως οι άγιοι συγχώρεσαν αυτούς που τους αδίκησαν

και τους φονιάδες των αγαπημένων τους.

Όλοι έκαναν λάθη

γιατί από άγνοια ή αδυναμία

ή εμπάθεια ή σκοτισμένο νου

πλανήθηκαν από το διάβολο

κι έγιναν όργανά του

στο σχέδιο του Θεού

για τη δοκιμασία των αγίων

και τη σωτηρία των ανθρώπων.

Τίποτα δε γίνεται χωρίς τη θέληση του Θεού.

Όλα βρίσκονται μέσα στο σχέδιο του Θεού

για τη σωτηρία μας.

Όλοι μας κάνουμε λάθη.

Κάθε μέρα κάνουμε τόσες αμαρτίες

μπροστά στα μάτια του Θεού και των Αγγέλων.

Αλλά ο Θεός δε μας τιμωρεί αμέσως

για να σταματήσουμε τώρα το κακό.

Ούτε ζητά να τιμωρούμε εμείς τους ενόχους

με μηνύσεις και δικαστήρια.

Περιμένει να μετανοήσουμε

όσο αμαρτωλοί και να είμαστε

για να μας καθαρίσει από την αμαρτία

να μας δώσει τη χάρη Του

να φτάσουμε στην αγιότητα

στην αιώνια μακαριότητα.

Βλέπεις ο Θεός θέλει να μοιραστεί

τη μακαριότητά Του μαζί μας

τόσο πολύ μας αγαπά,

αγαπημένη μου φίλη.

Μας ονομάζει φίλους Του.

Είμαστε όλοι τα παιδιά Του.

Θέλει να συγχωρήσουμε τ’ αδέλφια μας

για να συγχωρεθούμε.

Μας χαρίζει ευκαιρίες.

Μας διαπαιδαγωγεί

μέσα από τον πόνο

μέσα από τα λάθη

μέσα από τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς

όπως ο σοφός πατέρας το άμυαλο παιδί του.

Ένοχοι είμαστε όλοι μας,

(ο πιο μεγάλος ένοχος το εγώ μου)

γιατί είμαστε ακάθαρτοι και αμαρτωλοί

μπροστά στην καθαρότητα και αγιότητα του Θεού.

Αν δε συγχωρήσουμε τα λάθη των άλλων

πώς μετά θα ζητήσουμε συγχώρεση από το Θεό;

Προορισμός μας

να φτάσουμε στην τέλεια αγάπη του Θεού

που συγχωρεί όλους

ακόμα κι αυτούς που μας πληγώνουν,

που μας αδικούν,

που σκοτώνουν τους αγαπημένους μας

κι εμάς τους ίδιους.

Αυτή η ζωή είναι πρόσκαιρη, σύντομη

είναι αγώνας για την αγάπη, την αγιότητα, τη θέωση,

είναι δοκιμασία της πίστης μας στο Θεό.

Δε θα βρούμε εδώ τη δικαίωση, την ανταμοιβή

αλλά στην άλλη, την αιώνια ζωή.

Μου λείπεις αλλά …

προτιμώ τη φιλία με το Θεό

και να στερηθώ

τη φιλία των ανθρώπων

που δεν μπορούν να συγχωρούν

που δεν έχουν αγάπη Χριστού

ούτε τη φιλία του Θεού.

Οφείλω να είμαι αληθινή

να ομολογώ την πίστη μου

χωρίς να υποκρίνομαι

κάτι που δεν πιστεύω

κάτι που δεν είμαι

για να γίνω αρεστή στον κόσμο

που δε θέλει να υπακούσει

στο θέλημα του Θεού.



Elenitheof

2/11/2012