Η μετάνοια

Ακούω πολύ άσχημες εξελίξεις για τους εκπαιδευτικούς και για όλους τους Έλληνες αλλά ελπίζω ότι ο Θεός δε θα μας αφήσει αν εμείς είμαστε κοντά του με την μετάνοια। Όλα είναι παιδαγωγία του Θεού για να μετανοήσουμε। Δεν πρέπει να παραμελούμε την προσευχή γιατί αυτή θα μας δώσει δύναμη και φώτιση να πολεμήσουμε τα πάθη μας. Η προσευχή είναι ευάρεστη και ακούγεται από το Θεό όταν γίνεται με προσοχή, με αυτομεμψία, με ταπείνωση, με συμμετοχή της καρδιάς, με αγάπη και ελπίδα στο Χριστό για να μας δώσει τους καρπούς της που είναι η ειρήνη, η χαρά, η θεραπεία της ψυχής από τα πάθη, οι αρετές. Όταν προσευχόμαστε, πρέπει να διώχνουμε όλες τις σκέψεις ακόμα και αυτές που φαίνονται καλές. Να μην κάνουμε υπερβολές αλλά να έχουμε διάκριση ρωτώντας για το κάθετι τον πνευματικό μας. Να μην επιδιώκουμε πολλές συναναστροφές, πολλή εξωστρέφεια, πολυλογία, συζητήσεις που περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό μας, κατάκριση, κακολογία, κατηγορία ότι φταίνε οι άλλοι, παράπονα, γκρίνια, καχυποψία, το να μαθαίνουμε όλα τα νέα για τους άλλους, τα κουτσομπολιά, τις αμαρτίες τους, τα λάθη τους, τις ειδήσεις, απροσεξία στις αισθήσεις, πολυφαγία γιατί όλα αυτά εμποδίζουν και δυσκολεύουν την καθαρή, καρδιακή προσευχή, την κατάνυξη και τα δάκρυα που καθαρίζουν την ψυχή. Να επιδιώκουμε μια σχέση αγάπης με το Θεό. Ό,τι κάνουμε να το κάνουμε επειδή το θέλει ο Θεός, για τη δόξα του κι όχι επειδή είναι δικό μας θέλημα ή για να αρέσουμε στους άλλους ή στον εαυτό μας. Έτσι θα έχουμε τη θεία χάρη ενεργή μέσα μας, δε θα τη σκεπάζουμε με αμαρτωλές σκέψεις που καλλιεργούν τα πάθη και θα αγαπήσουμε χριστιανικά όλους τους ανθρώπους, θα τους συγχωράμε, θα υπομένουμε τις αδυναμίες τους και τις ιδιοτροπίες τους, θα τους μεταδίδουμε τη θεία χάρη με την προσευχή μας γι' αυτούς. Να προσέχουμε και να αποφεύγουμε ακόμα και τις μικρές αμαρτίες γιατί αυτές σιγά σιγά οδηγούν και στα μεγάλα αμαρτήματα. Όταν έχουμε πόλεμο με τους λογισμούς και τα πάθη μας δεν πρέπει να καταφεύγουμε στους ανθρώπους για βοήθεια αλλά αμέσως να καταφεύγουμε στην προσευχή για βοήθεια και να τα εξομολογούμαστε όλα στον πνευματικό. Να έχουμε νήψη και να διώχνουμε αμέσως τους αμαρτωλούς λογισμούς χωρίς να πιάνουμε συζήτηση με αυτούς. Ο διάβολος φεύγει με την αδιαφορία μας γιατί είναι περήφανος και θέλει να ασχολούμαστε μαζί του και αν τον περιφρονούμε ντροπιάζεται και φεύγει. Να μη ρωτάμε ο ένας τι είπε ο πνευματικός στον άλλο γιατί ο πνευματικός συμβουλεύει διαφορετικά τον καθένα ανάλογα με τα πάθη του. Ο Θεός επιτρέπει να έχουμε πάθη και δε μας θεραπεύει αμέσως για να πολεμάμε και για να έχουμε ταπείνωση. Δε μας δίνει γρήγορα τα δώρα του γιατί θέλει πρώτα να αγωνιστούμε για να μη τα χάσουμε εύκολα όταν θα μας τα χαρίσει αλλά να τα διατηρήσουμε με ταπείνωση. Να σκεφτόμαστε το θάνατο και να ετοιμαζόμαστε με μετάνοια για την ώρα του θανάτου που οι δαίμονες θα αγωνίζονται να πάρουν την ψυχή μας. Είναι πολύ ωφέλιμο να αφιερώνουμε χρόνο για να εξετάζουμε τον εαυτό μας και να σημειώνουμε τις αμαρτίες μας. Να έχουμε καθημερινό πρόγραμμα με προσευχή και μελέτη του θελήματος του Θεού. Όλα αυτά πρέπει να τα υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας γιατί ο διάβολος γεμίζει τη ζωή μας, τη σκέψη μας, την καρδιά μας με τόσα άσχετα και ανώφελα πράγματα που μας απομακρύνουν από το Θεό ύπουλα, σιγά σιγά και χωρίς να το καταλάβουμε. Έτσι μας οδηγεί στη λύπη, στη μοναξιά, στην κατάθλιψη, στην απελπισία, στην απογοήτευση, τη βαρεμάρα, την αμετανοησία, την εμπάθεια, την περηφάνεια, την κενοδοξία και όλα τα πάθη. Η καρδιά μας γίνεται κατοικία των δαιμόνων. Γιατί αν αμελούμε τη σωτηρία μας έρχονται περισσότερα δαιμόνια από ό,τι είχαμε πριν.