“Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.
γέροντας Πορφύριος
Ο Χριστός σταυρώθηκε για όλες τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων όλων των εποχών μέχρι της συντέλειας του κόσμου. Ο Παράδεισος άνοιξε για να δεχτεί όλους τους αμαρτωλούς που μετανόησαν. Ο Χριστός μας συγχωρεί για όλα τα αμαρτήματα αρκεί να μετανοήσουμε και να εξομολογηθούμε. Έγινε άνθρωπος για να μπορέσουμε να φτάσουμε στη θέωση και για να κερδίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών.
Σε κάθε άνθρωπο ο Χριστός δίνει ένα σταυρό δοκιμασιών ανάλογα με τις δυνάμεις που έχει ο καθένας και το δρόμο που ελεύθερα διαλέγει ο καθένας μας είτε είναι άγαμος στον κόσμο, είτε είναι παντρεμένος χωρίς παιδιά, είτε είναι παντρεμένος με παιδιά, είτε είναι μοναχός. Αν σηκώνουμε το σταυρό μας με ευγνωμοσύνη, με υπομονή, χωρίς γογγυσμό, με ταπείνωση και υπακοή στο θέλημα του Θεού θα φτάσουμε στην Ανάσταση.
Στην Ανάσταση και στη Βασιλεία των Ουρανών και στην αιώνια ζωή μαζί με το Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους και τους Αγγέλους δε θα φτάσουμε ούτε με την καλοπέραση ούτε με την προσκόληση στις γήινες απολαύσεις αλλά με κάθε κακοπάθεια, νηστεία, εγκράτεια, σωφροσύνη, προσευχή, αγρυπνία, εκκλησιασμό, μετάνοια, εξομολόγηση, συμμετοχή στα μυστήρια, συχνή Θεία Κοινωνία, με την καλλιέργεια όλων των αρετών της αγάπης, φιλανθρωπίας, ελεημοσύνης,πραότητας, ακακίας, μακροθυμίας, με τη θεραπεία όλων των παθών.
Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού που σήκωσε το σταυρό του κάνοντας υπακοή στο Θεό Πατέρα. Η τροφή του ήταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα του, έζησε φτωχικά και ταπεινά ευεργετώντας τους ανθρώπους με τα θαύματά του. Η Παναγία ζούσε ασκητικά, με σιωπή, ταπείνωση, προσευχή και φιλανθρωπίες. Ένιωσε τον αβάσταχτο πόνο του άδικου σταυρικού θανάτου του παιδιού της. Οι Άγιοι έζησαν ταπεινά, φτωχικά, με προσευχή, αγρυπνίες, νηστεία, άσκηση, κακοπάθεια, φιλανθρωπίες, υπέμειναν μαρτύρια, συκοφαντίες, περιφρονήσεις, αρρώστειες.
Ας μιμηθούμε το παράδειγμά τους χωρίς να παρασυρόμαστε από το ρεύμα του καταναλωτισμού, της φιληδονίας, των υλικών απολαύσεων που διαφημίζεται στην εποχή μας και λατρεύει το χρήμα σα θεό.
Αν παρασυρθούμε θα χάσουμε την ψυχή μας γιατί θα την παραδώσουμε στην εξουσία του διαβόλου, θα χάσουμε το Χριστό και την αιώνια Βασιλεία του και θα κερδίσουμε την αιώνια κόλαση.
Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Θυμόμαστε το γεγονός ότι μια γυναίκα πόρνη άλειψε με μύρα τον Κύριο. Θυμόμαστε την σύγκληση του συνεδρίου των Ιουδαίων, την απόφαση καταδίκης του Κυρίου, τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία. Τελευταίο ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής, ευσεβούς ποιήτριας του Βυζαντίου, το οποίο αναφέρει για την πόρνη που άλειψε με μύρα τον Κύριο.
Το τροπάριο της Κασσιανής
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σήν δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
(Φώτη Κόντογλου μεταγραφή)
Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος. Η Κασσιανη...και το τροπαριο της!Ιδου η αληθινη ιστορια της...
H Ιστορία της Κασσιανής
" Είναι γνωστή από τους Βυζαντινούς χρονογράφους η ιστορία κατά την οποία το 830 μ.Χ. η μητρυιά του Θεόφιλου, Ευφροσύνη, θέλοντας να βρει άξια σύζυγο στο θετό γιο της διοργάνωσε ένα είδος καλλιστείων, στέλνοντας εντολή σε όλα τα θέματα, τις διοικητικές περιφέρειες της αυτοκρατορίας, να συγκεντρωθούν οι ωραιότερες κοπέλες και να παρουσιαστούν στο παλάτι. Ανάμεσα στις δώδεκα κόρες που ορίστηκαν ως υποψήφιες και που κατάγονταν από τις ευγενέστερες οικογένειες, ξεχώρισαν δύο: η Κασσία, κόρη εξαίσιας ομορφιάς, η οποία καταγόταν από οικογένεια ευπατρίδων και η αρχόντισσα επίσης Θεοδώρα.
Όταν συγκεντρώθηκαν στην επίσημη αίθουσα, η Ευφροσύνη έδωσε στο Θεόφιλο ένα χρυσό μήλο να το προσφέρει στην κόρη που θα τον συγκινούσε περισσότερο. Εκείνος στράφηκε προς την Κασσία, εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της για να της προσφέρει το μήλο. Ιδιόρρυθμος καθώς ήταν της απηύθυνε μια απροσδόκητη και κακόβουλη παρατήρηση: "Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα". Η Κασσιανή δείχνοντας υπόδειγμα συμπεριφοράς Χριστιανής παρθένου, κοκκίνισε, όπως λένε οι ιστορικοί, αλλά ούτε τα έχασε, ούτε υπολόγισε ότι θα έχανε το θρόνο, ούτε δέχθηκε να προδώσει την αλήθεια και το φύλο της. Και έδωσε μια απάντηση, καμπάνα θεολογίας, που έτρεψε σε φυγή την κακόδοξη ψυχή του Θεόφιλου: "Αλλά και διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω", του είπε κάνοντας με τις επτά αυτές λέξεις περίληψη ολόκληρης της χριστιανικής θεολογίας.
Ο Θεόφιλος νιώθοντας την αξία και την ευστροφία της και πειραγμένος από την απάντηση αυτή, της γύρισε την πλάτη, όπως γύρισε την πλάτη και στην Παναγία, στη γυναίκα "εξ ής πηγάζει τα κρείττω", αρνούμενος την εικόνα και Αυτής και του Υιού Της και έδωσε το χρυσό μήλο της εκλογής στη σιωπηλή Θεοδώρα. Η Κασσιανή, πέφτοντας θύμα της ευφυίας και της ελευθεροστομίας της, είχε χάσει οριστικά το θρόνο.
Στη συνέχεια η Κασσιανή έγινε μοναχή, όχι από ερωτική απογοήτευση προς τον ουσιαστικά άγνωστό της Θεόφιλο, αλλά από έρωτα θείο. Έδωσε την περιουσία της για να κτισθεί η περίφημη τότε μονή ΄΄Εικασίας της μοναχής΄΄. Κλείσθηκε μέσα σ΄ αυτήν και έζησε τη μακάρια ζωή της εν Χριστώ ησυχίας, όταν η ευσεβής επίσης και ορθόδοξη Θεοδώρα, που τελικά εξέλεξε ο Θεόφιλος για σύζυγο, ζούσε μέσα στις αγωνίες και τις συνωμοσίες του παλατιού αγωνιζόμενη να κρατήσει τα παιδιά της στην Ορθοδοξία, καλώντας τα κάθε τόσο να προσκυνήσουν ΄΄τα νινία΄΄, το μικρό δίπτυχο εικόνισμα του Χριστού και της Θεοτόκου που είχε κρυμμένο, επειδή φοβόταν τη μήνη του φοβερού συζύγου της.
Στο Μοναστήρι η Κασσιανή έγραψε πολλά ποιήματα με τα οποία τραγούδησε την ευδαιμονία του μοναχικού βίου και δίδαξε βαθύτατη θεολογία. Επίσης έγραψε και άλλα συγγράμματα και συλλογές, προ πάντων όμως πάρα πολλά τροπάρια, ιδιόμελα, εκκλησιαστικούς ύμνους κ.λ.π. μεταξύ των οποίων και το γνωστό ΄΄Τροπάριο της Κασσιανής΄΄, το οποίο είναι ένα ολοκληρωμένο σε σύλληψη ποίημα, γεμάτο Χριστιανικό μεγαλείο, αγάπη και γνώση θεολογική και ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης στους Ιερούς Ναούς συγκεντρώνοντας πλήθη πιστών για να το ακούσουν.
Σύμφωνα με μια ρομαντική μεν, αλλά καθόλου αληθινή παράδοση, ο Θεόφιλος δεν λυτρώθηκε ποτέ από τον έρωτα που του ενέπνευσε η ομορφιά της Κασσιανής και την αναζητούσε στα Μοναστήρια της αυτοκρατορίας του. Κάποτε που έφτασε στο μοναστήρι της, η Κασσιανή κρύφτηκε για να αποφύγει την ανεπιθύμητη αυτή συνάντηση. Ήταν τότε που συνέθεσε το ιδιόμελο της. Το κείμενο βρισκόταν στο αναλόγιο μισοτελειωμένο, ως τη φράση : "ών (ποδών) έν τώ παραδείσω Εύα το δειλινόν".
Ο Θεόφιλος διάβασε το τροπάριο, αναγνώρισε το ύφος της Κασσίας, και θέλησε να την πειράξει για μια ακόμα φορά. Πήρε τη γραφίδα και συμπλήρωσε τη φράση "κρότων τοίς ωσίν ηχηθείσα τώ φόβω εκρύβη", κάνοντας έτσι υπαινιγμό στο φόβο που αυτή ένιωσε όταν άκουσε τον θόρυβο των βημάτων του. Όταν ο Θεόφιλος έφυγε, η Κασσία γύρισε στο κελί της και με έκπληξη είδε την επέμβαση του Θεόφιλου. Χωρίς όμως να απαλείψει τη φράση, συνέχισε και ολοκλήρωσε τον ύμνο της.
Η ζωή και η ιστορία έχουν τους δικούς μυστικούς νόμους. Δύο γυναίκες αντίπαλες σε μια κορυφαία κρίση υποβολής και κοσμικής εξουσίας, παραδόθηκαν στη συνέχεια στην κρίση της ιστορίας. Η μια έγινε βασίλισσα κι αργότερα αγία, η άλλη ταπεινή μοναχή. Οπωσδήποτε και οι δύο δικαιώθηκαν ενώπιον του θρόνου του Θεού.
Γνωρίζουμε όμως εμείς ποια από τις δύο κέρδισε την υστεροφημία και τη συμπάθεια των ανθρώπων. Η ταπεινή μοναχή Κασσιανή έχασε τον επίγειο θρόνο, αλλά έγινε πιο διάσημη και πιο δημοφιλής με ένα μόνο τροπάριο.
Η Κασσιανή κατέχει στην ιστορία των Βυζαντινών γραμμάτων ξεχωριστή θέση ως αξιόλογη ποιήτρια με πολλά κοσμικά ποιήματα και άλλα συγγράμματα, αλλά και πολλά εκκλησιαστικά ποιήματα, ύμνους, τροπάρια, ιδιόμελα κ.λ.π. Σπουδαίο υμνογραφικό έργο είναι το πρώτο δοξαστικό του εσπερινού των Χριστουγέννων "Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γής...". Με την εκκλησιαστική ποίησή της μας μεταφέρει σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. Δεν γράφει για τον εαυτό της, για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, αλλά θέτει την πλούσια ποίησή της στην υπηρεσία της Εκκλησίας και την κάνει φωνή θρησκευτικού ενθουσιασμού, μετάνοιας, προσευχής και δοξολογίας.
Το επεισόδιο της Κασσιανής με το Θεόφιλο ήταν φυσικό να περάσει και στην περιοχή της λόγιας λογοτεχνίας και προ πάντων στην νέα Ελληνική Λογοτεχνία όπου γράφηκαν πολλά ποιήματα και τρυφερά διηγήματα και μυθιστορήματα. Το θέμα της Κασσιανής επηρέασε έντονα πολλούς Βυζαντινούς χρονογράφους, ιστορικούς και φιλολόγους, τον Κωστή Παλαμά, τον Ψυχάρη, τον Πολίτη κ.α. "
Σήμερα πήγα στο σχολείο κακόκεφη, μελαγχολική. Ο νους γεμάτος με αρνητικές σκέψεις. Η καρδιά γεμάτη αρνητικά συναισθήματα, πονούσε. Τίποτε δεν μπορούσε να μου απαλύνει τον πόνο. Στεκόμουν στο προαύλιο και πρόσεχα τα παιδιά. Η μητέρα μιας μαθήτριάς μου με πλησίασε και μιλούσαμε. Πρόσεξα το μικρούλι παιδάκι της που κρατούσε. Το θυμόμουν μωρό και μου έκανε εντύπωση που περπάτησε τόσο γρήγορα. Μάλλον ο καιρός περνάει γρήγορα και δεν το καταλαβαίνω. Με κοιτούσε επίμονα με τα αθώα ματάκια του και μου χαμογελούσε. Τι αγγελικό χαμόγελο ήταν εκείνο! Δεν μπορούσε να μιλήσει αλλά μου μιλούσαν τα μάτια του. Στα μάτια του διάβασα την αγάπη και την ευτυχία. Ένιωσα ότι ο Θεός μου έστειλε σήμερα ένα αγγελούδι για να μου διώξει τη λύπη. Κατάλαβα το μήνυμα του Θεού κι ένιωσα γαλήνη κι ευτυχία. Το χαμόγελο ενός παιδιού μου άλλαξε τη διάθεση και τη ζωή.
Αν σιωπήσουμε και διώξουμε όλες τις σκέψεις από το μυαλό, θα ηρεμήσουμε, θα γαληνέψουμε, θ' ακούσουμε τη φωνή του Θεού μέσα μας, το θέλημά του, θα βρούμε τη λύση στα προβλήματά μας.
Ο Χριστός ήρθε για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και τη δουλεία του διαβόλου, μας ελευθερώνει δίχως να μας δουλώνει ο ίδιος. Ο διάβολος δεν μπορεί να σεβαστεί την ελευθερίας μας.
Όταν ο κόσμος ερημωθεί πνευματικά, όταν κυριαρχήσει η γενική αναρχία, όταν οι άνθρωποι θα γίνουν όργανα και υπηρέτες του διαβόλου και πέσουν χαμηλά με πορνείες, μοιχείες, αιμομιξίες, αρσενοκοιτία, αγορά και πώληση ανθρώπων, αγορά παιδιών και κοριτσιών για πορνείες, διαφθορές, ασυδοσία, βλασφημίες, κακία, φθόνο, μίσος εχθρότητα, χαιρεκακία, πονηρίες, έχθρες, κλεψιές, αρπαγές, ψεύδη, φόνοι, σκληρότητες, φιλονικίες, μάχες, φασαρίες, βίες, υπερηφάνεια, κενοδοξία, φιλαργυρία, απείθια στην εκκλησία, κατακρίσεις, αποστροφή στην πίστη, όταν ο κόσμος ψυχρανθεί στην αγάπη και τη σωφροσύνη, όταν στερηθεί τα υγειά όργανα της εξουσίας και η εκκλησία στερηθεί τους γνήσιους πνευματικούς αρχηγούς, όταν το ευαγγέλιο του Χριστού το θεωρούν ξεπερασμένο, τότε ο κόσμος θα στερηθεί τη χάρη και ευλογία του Αγίου Πνεύματος και θα γεννηθεί ο Αντίχριστος από μία πόρνη και θα είναι γεμάτος από κάθε κακία και πονηρία. Θα κάνει θαύματα με τη βοήθεια των δαιμόνων. Η τροφή του θα είναι η εκπλήρωση του θελήματος του διαβόλου και η καταστροφή των ανθρώπων.Θα είναι όργανο του διαβόλου στην τελευταία προσπάθειά του να εξαφανίσει το χριστιανισμό. Θα αποκτήσει την εξουσία του κόσμου, θα κυριέψει και τις αισθήσεις των ανθρώπων. Οι άνθρωποι θα πιστέψουν τα λόγια του και θα τον δεχτούν ως κοσμοκράτορα βρισκόμενοι στην πλάνη νομίζοντας ότι αυτός είναι ο Χριστός που ήρθε να τους σώσει.
Μετά θα έρθουν μεγάλες συμφορές στον κόσμο και οι άνθρωποι αντί να μετανοήσουν θα κάνουν περισσότερα κακά. Ο Αντίχριστος θα βάλει τη σφραγίδα του στους ανθρώπους για να τους σώσει από τις συμφορές και μόνο όσοι έχουν τη σφραφίδα του θα μπορούν να αγοράσουν ψωμί. Η καρδιά τους θα γίνει σα νεκρή και αναίσθητη, δε θα μπορούν να υπομείνουν την πείνα και θα τρώνε νεκρές σάρκες και τελικά θα πεθαίνουν κι οι ίδιοι.
Η σφαγίδα του Αντιχρίστου θα φέρει συμφορές στον κόσμο, αποξήρανση των θαλασσών, εξαφάνιση πτηνών, η θάλασσα θα εξατμιστεί και θα εξαφανιστεί. Στη γη θα ξεραθούν τα δέντρα και κάθε είδος ζωής, οι πηγές, τα ζώα, τα πουλιά θα εξαφανιστούν. Ο Ενώχ και ο Ηλίας θα αποτρέψουν τους ανθρώπους να πάρουν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου γιατί όποιος δε δεχτεί το σφράγισμα θα σωθεί και ο Θεός θα τον δεχτεί στον παράδεισο.
Η σφραγίδα του Αντιχρίστου οδηγεί τον άνθρωπο στην κόλαση.
Ο Αντίχριστος θα τους θανατώσει και τότε θα βγάλει τη μάσκα της αγιότητας και θα ελευθερώσει τα πονηρά πνεύματα (μοιχείες, πορνείες, αρσενοκοιτίες, φόνοι, αρπαγές, κλεψιές, ψεύδη, αγορά και πώληση ανθρώπων, αγορά παιδιών και κοριτσιών για πορνείες). Θα διατάξει τα πονηρά πνεύματα που τον υπηρετούν να του φέρουν ανθρώπους για να κάνουν περισσότερες αδικίες. Με τα πονηρά έργα τους οι άνθρωποι θα ξεπεράσουν τους δαίμονες και θα γίνουν ένα πνεύμα με αυτούς.
Ξαφνικά από ψηλά θα έρθει η δίστομος ρομφαία από την οποία ο Αντίχριστος θα τροπωθεί και θα βγει το ακάθαρτο πνεύμα του από το μιαρό του σώμα. Θα συντελεστεί ο θάνατος του Αντιχρίστου. Τότε θα ανοιχτούν οι ουρανοί και όλα θα εξεταστούν για να διαχωριστούν τα καλά έργα από τα κακά όπως διαχωρίζονται τα πρόβατα από τα ερίφια.
Καλά έργα για τη σωτηρία μας είναι η αγάπη, η ειρήνη, η ομοψυχία, η συμφωνία, η σωφροσύνη, η αγαθότητα, η πτωχεία, η δικαιοσύνη, η εκπλήρωση των εντολών του Θεού, η υπακοή, η ταπείνωση, η καρτερικότητα, η νηστεία, τα αγαθά λόγια, η δοξολογία του Θεού, η υπακοή στους κανόνες της Εκκλησίας, η ορθή πνευματική ζωή, η διατήρηση της καθαρότητας του βαπτίσματος, η τακτική λειτουργική ζωή στην Εκκλησία.
Από την προφητεία του Αγίου Νείλου του Αθωνίτη στο βιβλίο των Ameir Nassir και Αλέξιου Παναγόπουλου: Ο γάμος και το κατάλληλον έτερον ήμισυ Στην εποχή μας η αμαρτία έχει αυξηθεί έτσι όπως περιγράφει ο Άγιος Νείλος.
Τα όργανα του διαβόλου μας προετοιμάζουν για το σφράγισμα του Αντιχρίστου με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία του Αντιχρίστου και τη σκλαβιά της ανθρωπότητας στην εξουσία του διαβόλου με αποτέλεσμα την καταστροφή της ανθρωπότητας και τη αιώνια κόλαση.
Ο Θεός σαν ανοιχτό βιβλίο έχει μπροστά του τη ζωή που μας ταιριάζει και στέλνει συνέχεια σημάδια μέχρι να πούμε το μεγάλο ναι στο θέλημά του (Ηλία Λιάμη, Ψίθυροι των αγγέλων, εκδόσεις Ακρίτας)। Ο Χριστός είπε να μη μεριμνάμε, να μη φροντίζουμε με ανησυχία, αγωνία και στενοχώρια για τη ζωή μας τι θα φάμε, τι θα πιούμε, τι θα ντυθούμε και για το μέλλον μας γιατί όπως Εκείνος φροντίζει για τα πουλιά και τα λουλούδια έτσι θα φροντίσει και για μας που είμαστε παιδιά του। Ας ζητάμε πρώτα τα πνευματικά αγαθά της βασιλείας του Θεού και την απόκτηση των αρετών (Κατά Ματθαίον, κεφ। στ΄, στιχ.25-34). Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας είναι η εμπιστοσύνη στο Θεό। Γιατί αν έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό δε θα έχουμε άγχος, κατάθλιψη, φοβίες, απελπισία, απογοήτευση. Δε θα καταφεύγουμε στα ψυχοφάρμακα, στο ποτό, στα ναρκωτικά, στην αυτοκτονία. Τι θα ωφελήσει τα παιδιά μας αν τα γεμίζουμε με υλικά αγαθά και η καρδιά τους είναι άδεια από την εμπιστοσύνη στο Θεό; tooneirotoufegariou
