Μια φορά κι έναν καιρό στην ουρανοχώρα ζούσε ένα πανώριο φεγγάρι που είχε το ομορφότερο χαμόγελο του κόσμου. Η ευαίσθητη καρδιά του αγαπούσε τα παιδιά. Ήθελε να παίζει μαζί τους, να τους διαβάζει παραμύθια ώστε να κοιμούνται ευτυχισμένα μέσα στο γλυκό του φως. Όταν τραγουδούσε τ' όνειρό του, τ' αστέρια μαγεύονταν, έπεφταν στη γη και την αγκάλιαζαν με αγάπη.
Τα χρόνια περνούσαν αλλά το φεγγάρι δε μεγάλωσε ποτέ. Έμεινε παιδί στην ψυχή.
Μια μέρα το φως του έσβησε. Τ' αστέρια έκλαψαν τόσο πολύ που πότισαν τη γη με τα δάκρυά τους. Τότε στη γη άνθισαν τα πιο ευωδιαστά λουλούδια. Το όνειρο του φεγγαριού χάρισε ένα χαμόγελο ελπίδας στις καρδιές των παιδιών.
25/7/09
